بررسی وضعیت امکانات مسکن شهری و میزان رضایت از محیط زندگی در منطقه ۹ تهران

ایران به عنوان یکی از کشورهای درحال توسعه در دهه های اخیر با روند رو به گسترش شهرنشینی و مشکلات آن به خصوص در بخش مسکن مواجه شده است. تامین مسکن در چند دهه اخیر، یکی از مهم ترین معضلات اقشار گوناگون به ویژه خانواده های کم درآمد بوده است. یکی از شاخص هایی که در تعیین کیفیت مسکن بسیار مهم بوده و در برنامه ریزی مسکن جزء جدایی ناپذیر مسکن است، امکانات و تسهیلات و خدمات اساسی مسکن است. این مقاله به بررسی وضعیت امکانات و تسهیلات مسکن و رابطه با میزان رضایت از محیط زندگی در منطقه ۹ تهران پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی بود و با استفاده از روش پرسشنامه ای شاخص های پژوهش از میان ساکنان منطقه جمع آوری شد. اطلاعات جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون T تک نمونه ای و آزمون رگرسیون تحلیل شده است. نتایج آزمون T تک نمونه ای نشان می دهد، از نظر ساکنان وضعیت امکانات مسکن در منطقه ۹، در برخی شاخص ها نامناسب بوده و در برخی شاخص ها وضعیت متوسط دارد. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه نشان می دهد، متغیرهای وجود امکانات گرمایشی و... (۹۶۶/۰)، کفایت تخصیص فضا در ملک مسکونی (۶۶۷/۰) و کیفیت ساخت (۴۵۹/۰) دارای بیشترین اهمیت برای رسیدن به رضایت از محیط زندگی هستند. نتایج آزمون تحلیل رگرسیون با استفاده از روش گام به گام برای خروجی دقیق تر نشان می دهد، ۷ متغیر از میان ۱۱ متغیر با همبستگی زیاد، تایید شدند و به ترتیب اهمیت، کفایت تخصیص فضا در ملک مسکونی (۵۳۴/۰) و کیفیت ساخت (۴۶۱/۰) بیشترین درصد تاثیرگذاری را در میان متغیرها نشان می دهند.

بررسی وضعیت امکانات مسکن شهری و میزان رضایت از محیط زندگی در منطقه ۹ تهران Keywords:

امکانات مسکن , رضایت از محیط زندگی , آزمون رگرسیون , منطقه ۹ تهران