ارزیابی سیاست های مدیریت منابع آب در حالت وجود اطلاعات ناقص با استفاده از بازی علامت دهی، مطالعه موردی: حوضه آبریز زاینده رود

افزایش نیازهای آبی در دهه های اخیر توام با نوسانات اقلیمی و همچنین وجود ذی نفعان مختلف با اهداف و تمایلات متضاد فرآیند تخصیص آب را پیچیده کرده است. اجرای طرح ها و پروژه های انتقال آب عمدتا با اطلاع رسانی صورت می گیرد اما در زمان اجرا، اطلاعات مربوط به این طرح ها ازجمله میزان آورد واقعی این طرح ها و نحوه تخصیص آن بین ذی نفعان و مشخص نیست. در این مقاله به منظور در نظر گرفتن عدم قطعیت های موجود درباره طرح ملی شیرین سازی و انتقال آب از خلیج فارس به صنایع استان اصفهان از بازی علامت دهی استفاده می شود. در این مقاله بازی علامت دهی با در نظر گرفتن عدم قطعیت های موجود درباره طرح ملی شیرین سازی و انتقال آب از خلیج فارس به صنایع استان اصفهان و با حضور وزارت نیرو به عنوان فرستنده و کشاورزان به عنوان گیرنده توسعه داده می شود. تعادل این بازی از نوع یک کاسه است به طوری که در این تعادل، وضعیت اجرای طرح ملی و سیاست پشت پرده برای احقاق حق آبه کشاورزان و تالاب گاوخونی در هر حالتی که باشد برای وزارت نیرو بهینه است که حداکثر به میزان ۶۰ درصد تامین حق آبه گندم کاران از آب سطحی برای کشت آن ها از سد زاینده رود رها کند و از سوی دیگر کشاورزان نیز سطح زیر کشت خود را به میزان ۱۰ درصد کاهش دهند. نتایج نشان می دهد که در صورت تمرکز یک جانبه وزارت نیرو به ارزش اقتصادی آب و عدم توجه به جنبه های اجتماعی، حقوقی و زیست محیطی، حتی با اجرای این طرح ملی، تمایلی برای احقاق حق آبه کشاورزان یا تالاب بین المللی گاوخونی نخواهد داشت.

Keywords:

تخصیص منابع آب , نظریه بازی ها , اطلاعات نامتقارن , انتقال آب , شیرین سازی