نظام پیشنهادات ، تکنیکی است که م یتوان از فکر و اندیشه های کارکنان برای مسئله یابی، چاره جویی و حل مسائل و مشکلات سازمانی بهره جست. بر اساس
نظام پیشنهادات کلیه کارکنان از عالیترین رده سازمانی تا پایین ترین سطح آن م یتوانند پیشنهادات، ایده ها ، ابتکارات و نظرات خود رابرای رفع نارسایی های موجود در روند کاری و یا بهبود روشهای انجام کار و یا افزایش کیفیت تولید و خدمات، ارائه دهند.در چند سال اخیر سازمانهای دولتی در ایران نیز، موظف شدند با تشکیل کمیته پیشنهادات، نظرات و پیشنهادات کارکنان بخشهای مختلف سازمان را جمع آوری کرده و از آنها جهت ارتقاء کیفیت خدمات خود، استفاده نمایند. از آنجا که در حوزه مدیریت دانش، بدست آوردن و پردازش دانشی که در ذهن افرادوجود دارد (دانش ضمنی) از اهمیت بالایی برخوردار بوده و از طرفی کاری دشوار نیز است، به نظر می رسد
نظام پیشنهادات می تواند بعنوان ابزاری مناسب جهت
مدیریت دانش ضمنی کارکنان در سازمان ها بکار گرفته شود. در این مقاله ضمن معرفی این نظام و تاریخچه آن در جهان، وضعیت نظام پیشنهادات، مشکلات و موانع اجرای این نظام در کشور ایران، مورد بررسی قرار گرفته و نقش آن در
مدیریت دانش ضمنی کارکنان، مورد تجزیه وتحلیل قرار می گیرد