بررسی تطبیقی جایگاه مشارکت عمومی در قوانین و فرآیندهایارزیابی راهبردی محیط زیست ( SEA ) کشورهای ایران و انگلستان

یکی از مهم ترین ابزارهایی که بتوان بر مبنای آن ملاحظات محیط زیستی را در نظام برنامه ریزی نهادینه کرد،ارزیابی راهبردی محیط زیست Strategic Environmental Assessment است. امروزه در بسیاری ازکشورها این نوع ارزیابی به منظور ادغام ملاحظات محیط زیستی در فرآیند برنامه ریزی و توسعه دربالاترین سطوح تصمیم گیری در کانون توجه قرار گرفته است. ارزیابی راهبردی محیط زیست، یکی ازروشهای مناسب برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار است که می تواند به عنوان یک ابزار مهمبرنامه ریزی، در دسترس برنامه ریزان و سیاست گذاران قرار گیرد تا بر آن اساس بتوانند اثرات بالقوه محیطزیستی که در نتیجه اجرای طرح های توسعه ای و برنامه های عمرانی ایجاد می شوند را شناسایی نمایند وبهترین گزینه ها را برای برطرف کردن یا کاهش آن ها پیشنهاد کنند. به طور کلی، جامعه ارزیابی راهبردی محیطزیست در مورد مشارکت عمومی به عنوان عنصر ارزشمند و مطلوب اتفاق نظر دارند و یکی از معیارهای کلیاین ارزیابی را هدایت آن توسط ذینفعان و توجه صریح به ورودیهای عمومی می دانند. در این پژوهش تلاششد تا با بررسی آخرین وضعیت قانونی مشارکت عمومی در ارزیابی راهبردی محیط زیست در کشورمان ایران ومقایسه آن با نظام حقوقی کشور انگلستان در جهت شناخت نقاط ضعف و قوت و کمک به بهرمندی حداکثریاز منافع و مزایای مشارکت عمومی در ارزیابی راهبردی محیط زیست برداشته شود. نتایج پژوهش حاکی ازآناست که در ایران مشارکت عمومی در ارزیابی راهبردی محیط زیستی در مراحل بسیار ابتدایی تکوین خود قراردارد . به طوری که در قوانین هیج اشاره ای به ضرورت و نحوه جلب مشارکت عمومی نشده است و با اینکه دردستورالعمل ها بر اهمیت و مزایای آن تاکید شده اما به هیج وجه به صورت اجرایی در نیامده است این درحالی است که در کشور مورد مقایسه یعنی انگلستان در قوانین و دستورالعمل ها بر ضرورت مشارکت عمومتاکید شده و راه های متناسب بهرمندی از مشارکت عمومی در دستور العمل ها به طور کامل پیش بینی شدهاست.

Keywords:

مشارکت عمومی , ارزیابی راهبردی محیط زیست , SEA , ایران , انگلستان