بررسی برخی ویژگی های رشدی جو و شنبلیه در کشت مخلوط تحت تاثیر کود نیتروژن در مرحله سنبله جو

به منظور مطالعه ی پتانسیل تولید و توان رقابتی گیاهان جو و شنبلیله در الگوی کشت مخلوط دانه ای و علوفه ای، تحت تاثیر الگوهای مختلف کاشت و نسبت های مختلف کودی و تراکمی گیاهان جوو شنبلیله، آزمایشی در زمستان ۱۳۹۴ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. فاکتور اول کود نیتروژن در دو سطح (صفر و ۴۰ کیلوگرم در هکتار) و فاکتور دوم الگوهای مختلف کشت مخلوط در هشت سطح ( تک کشتی جو، تک کشتی شنبلیله، نسبت های جایگزینی دو : یک شنبلیله- جو، دو : دو، سه : یک، ،یک : سه، افزایشی ۲۰% افزایش تراکم شنبلیله به جو و کشت مخلوط درهم ) بود. نتایج نشان داد در مرحله گل دهی جو، بیش ترین میزان وزن خشک کل مربوط به تیمار سه (جو) : یک (شنبلیله) با سطح کودی ۴۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن با تولید (۸۴/۱۳۴۵ گرم در مترمربع) و کم ترین میزان وزن خشک مخلوط مربوط به تیمار کشت خالص شنبلیله بدون کود نیتروژن (شاهد) با تولید (۶/۴۸۲ گرم در مترمربع) می باشد. همچنین مشخص که تمامی نسبت های کشت مخلوط میزان ماده خشک بیش تری نسبت به کشت خالص تولید کرده بودند. که این نشان دهنده ی برتری کشت مخلوط نسبت به تک کشتی است. نسبت برابری زمین در تیمار سه (جو) : یک (شنبلیله) بیش تر از تیمارهای دیگر بود ( ۵/۱LER=) که نشان می دهد ۵۰% درصد سطح زمین بیش تری برای سیستم کشت خالص نیاز است تا بتواند محصولی برابر با محصول سیستم مخلوط مذکور تولید نماید

Keywords:

شاخص رقابتی , سرعت رشد محصول , مخلوط , لگوم غله , ماده خشک