اثرمقادیر مختلف کود نیتروژنه و مرغی بر عملکرد و غلظت نیترات در محصول سیب زمینی کشت پاییزه در منطقه جیرفت

آزمایش در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار، در سه تکرار و و به مدت دو سال در شهرستان جیرفت اجرا شد. تیمارهای پژوهش عبارت بودند از: ۱- شاهد (عرف منطقه) ۲- حد بهینه توصیه شده اوره برای محصول منطقه+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی ۳- مصرف اوره ۲۵% بیشتر از حد بهینه+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی، ۴- مصرف اوره ۲۵% درصد کمتر از حد بهینه+پنج تن کود مرغی در هکتار+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی و ۵- مصرف اوره ۲۵% کمتر از حد بهینه+ده تن کود مرغی در هکتار+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی. نتایج نشان داد که تیمار شاهد دارای کمترین عملکرد (۲۰ تن در هکتار) و بیشترین غلظت نیترات در غده و برگ (به ترتیب۳/۲۹۳ و ۵/۶۳۹ میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) و کمترین غلظت پتاسیم، آهن، روی و منگنز در غده و برگ بود. در حالی که تیمار شماره پنج دارای بیشترین عملکرد بود که نسبت به شاهد ۷۴% افزایش نشان می دهد. تیمار شماره چهار کمترین مقدار نیترات را دارد که نسبت به تیمارهای یک، دو، سه و پنج به ترتیب ۸/۴۸، ۶/۱۴، ۳/۳۲ و ۸/۱۳ درصد نیترات کمتری در غده داشت. کاربرد تیماره شماره پنج موجب تولید محصولی در حدود ۳۵ تن در هکتار و کاهش غلظت نیترات در غده (۳۰ درصد کمتر از حد بحرانی در ایران) شد. همچنین از نظر اهمیت اقتصادی، کاربرد تیمار توصیه شده ضمن کاهش ۵۰ درصدی مصرف کود اوره و افزایش ۷۵ درصدی تولید محصول، درآمدی حدود ۵۰ درصد بیشتر نسبت به تیمار شاهد (عرف منطقه) را موجب -گردید.

Keywords:

غده , کود اوره , مصرف بهینه , توجیه اقتصادی