تاثیر سطوح مختلف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد دو هیبرید ذرت شیرین در منطقه یاسوج

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف نیتروژن و دو هیبرید زودرس و میان رس بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین، آزمایشی در سال ۱۳۹۰ در منطقه یاسوج اجرا گردید. آزمایش به صورت کرتهای خرد شده، در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار انجام شد. عامل اصلی آزمایش شامل چهار سطح کود نیتروژن (۰، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و عامل فرعی شامل دو هیبرید زودرس و میانرس بودند. نتایج نشان داد که برهمکنش نیتروژن و هیبرید بر عملکرد بلال تر معنی دار گردید. مصرف ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار در هیبرید میانرس، بالاترین عملکرد بلال تر (۱۸۹۲ گرم در متر مربع) تولید کرد که تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشت. تیمار ۱۰۰ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار بیشترین تاثیر را بر عملکرد دانه کنسروی (۲۷/۵۲۱ گرم در مترمربع) داشت و هیبرید میان رس با عملکرد دانه کنسروی معادل ۵۷/۴۹۸ گرم در مترمربع عملکرد بیشتری نسبت به هیبرید زودرس از خود نشان داد. بیشترین وزن هزار دانه (۹۹/۱۴۱ گرم) در تیمار ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. همچنین بیشترین عملکرد علوفه تر (۸/۲۴۳۶ گرم در مترمربع) مربوط به تیمار ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن بود. به طورکلی به نظر میرسد که استفاده از هیبرید میان رس و مصرف ۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار منجر به حصول حداکثر عملکرد میشود.

Keywords:

پروتئین , علوفه تر , کود شیمیایی و وزن هزار دانه