کاهش اثر سوء شوری بر گندم با پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن (H۲O۲)

گسترش شوری اراضی کشاورزی یکی از چالشهای مهم تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک است. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات پیش تیمار پراکسید هیدروژن بر خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گندم تحت شوری بود. بدین منظور کشت گلخانه ای بصورت طرح فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و سه سطح تنش شوری(۰، ۸۰، ۱۲۰ میلی مولار کلرید سدیم) و چهار سطح پراکسید هیدروژن(۰،۲۵، ۵۰، ۸۰ میلی مولار) انجام گرفت. . پراکسید هیدروژن موجب القاء آنزیم های کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز تحت شوری گردید که در نتیجه این افزایش خسارت رادیکال های آزاد تولید شده در گندم کاهش یافت. گندم پیش تیمار شده با پراکسید هیدروژن از محتوای کلروفیل و آب نسبی بالاتری تحت شوری برخوردار بودند. همچنین پیش تیمار بذر با پراکسید هیدروژن موجب کاهش اثر شوری بر جذب آب، طول و وزن خشک ریشه شد در حالی که بر نشت یونی تاثیر معنی دار نداشت. نتایج این آزمایش نشان داد که پیش تیمار بذر با پراکسیدهیدروژن از طریق تعدیل در ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گندم می تواند در افزایش تحمل گیاه به شوری موثر باشد.

Keywords:

Ascorbate peroxidase , Catalase , Roots , Relative water content