اثر کود زیستی و عناصر ریز مغذی بر صفات کیفی و عملکرد نخود در شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثرکاربردکود زیستی و عناصر ریز مغذی بر محتوای کلروفیل، درصد پروتئین و عملکرد نخود در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در منطقه دماوند به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو فاکتور تنش خشکی در سه سطح (۱- آبیاری مطلوب یا شاهد(بدون تنش)، ۲- تنش خشکی در مرحله گل دهی، ۳- تنش خشکی در مرحله دانه بندی (آبیاری مطلوب بر اساس ۷۰ میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A وتنش خشکی بر اساس ۱۲۰ میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A انجام شد) و مصرف کود زیستی و عناصر ریز مغذی در چهار سطح (۱- شاهد یا بدون مصرف کود۲- مصرف کود زیستی (ریزوبیوم)۳- مصرف عناصر ریز مغذی۴- مصرف کود زیستی (ریزوبیوم) به همراه عناصر ریز مغذی) بودند. تنش خشکی بر محتوای کلروفیل و عملکرد دانه تاثیر معنی داری داشت و سبب کاهش میزان کلروفیل، درصد پروتئین و عملکرد گیاه نخود گردید، بطوریکه تنش در مرحله دانه بندی در اکثر صفات سبب تلفات بیشتری نسبت به سایر سطوح تیمار تنش خشکی شد. مصرف کود زیستی و عناصر ریز مغذی تاثیری بر میزان کلروفیل نداشت ولی بردرصد پروتئین وعملکرد دانه نخود تاثیر چشمگیری داشت. کاربردکود زیستی و عناصر ریز مغذی به تنهایی تاثیر مثبتی بردرصد پروتئین وعملکرد دانه نخود نسبت به شاهد داشت ولی بهترین نتیجه با مصرف توام کود زیستی و عناصر ریز مغذی حاصل شد. اثر متقابل تنش خشکی و کود زیستی به همراه عناصر ریز مغذی بر درصد پروتئین وعملکرد دانه نخود معنی دار بود.

Keywords:

ریزوبیوم , قطع آبیاری , عناصر کم مصرف , رنگدانه فتوسنتزی , درصد پروتئین