طراحی فضاهای مسکونی – شهری با انعطاف پذیری چندجانبه و رویکرد مدیریت بحران (پاسخگویی در مواجهه با بحرانهایی مانند پاندمی کرونا)

مدیریت بحران در چند دهه گذشته حول محور بلایای طبیعی مثل سیل و زلزله و آتش سوزی فعالیت کرده و در این زمینه مطالعه و برنامه ریزی شد تا اینکه فضاهای شهری مدرن و متراکم و خانه های مسکونی که بعضا بدون لحاظ شدن طیف کامل نیازمندیهای مکان زندگی انسان و با رویکرد خوابگاهی و بدون در نظر گرفتن حداقل نیازهای فیزیولژیکی طراحی شده بودند با شکل دیگری از بحران روبرو گشت که بواسطه بیماری همه گیری افراد باید در این خانه ها قرنطینه می شدند و مسئله توقف طولانی مدت در خانه که پیش تر به شکل واکنش های پیش بینی ناپذیر روانی و افسردگی از سوی انسان عنوان می شد این بار به مشکل و بحران تبدیل شد ، لذا این سوال مطرح می شود که چگونه می توان برنامه ریزی و استراتژیهای طراحی فضاهای مسکونی و شهری برای بهبود تابآوری خانه و فضاهای شهری در بحرانهایی از این دست را انجام داد به گونه ای که سلامت روانی افراد در زمان قرنطینه و بعد از آن حفظ شود ؟ هدف این پژوهش بررسی راهکارها و استراتژیهایی برای تدوین روشهایی جهت طراحی و یا باز طراحی فضاهای زیست انسان اعم از خانه و یا فضاهای عمومی شهری است که بتواند در برابر پیش آمد بحران همه گیری بعدی پاسخگوی نیاز روانی افراد باشد .

Keywords:

انعطاف پذیری چندجانبه , مدیریت بحران , کرونا ویروس , پاندمی