ناسازگاری روش شناختی و تئوریک با موضوع، در «روایت پژوهی داستان های عامیانه ایرانی»
Publish place: Literary Theory and Criticism، Vol: 2، Issue: 1
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 145
This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NAQD-2-1_007
تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1401
Abstract:
پژوهش در حوزه داستانهای عامیانه فارسی با تاسیس گرایش ادبیات عامه در دانشگاههای کشور، روندی فزاینده پیدا کردهاست. در این میان، بهرهگیری از نظریههای ادبی در بازخوانی و نقد و تحلیل آثار شفاهی یا مکتوب ادب عامه در ایران، از رویکردهای تازه و نوآورانه است. کتاب روایت پژوهی داستانهای عامیانه ایرانی نوشته مریم شریفنسب را میتوان یکی از این پژوهشهای نوبنیاد بهشمار آورد که کوشیده با تلفیق رویکردهای روایتشناختی ساختاری بهویژه آرای نظری پراپ، چتمن، لینتولت و ژرار ژنت با روشهای سنتی نقد داستان، یعنی بررسی عناصر داستان، طرحی نو دراندازد. جستار حاضر با توجه به ضرورت نگاه منتقدانه به پژوهشهای دانشگاهی تلاش کرده است به شیوه نقد محتوایی، ناسازگاری و ناهمگونی نظریه و روش مورد پسند نویسنده را با موضوع کتاب مزبور بازگو کند. از نتایج تحقیق برمیآید با وجود تلاش نویسنده برای بازخوانی قصههای عامیانه فارسی از منظر نظریههای روایتشناسی ساختارگرا و ارائه ساختار روایی جامع از حکایات عامیانه فارسی، برجستگی خطاهای محتوایی و خطای نظری و روششناختی، دستاورد تحقیق را به چالش کشاندهاست.
Keywords:
Authors
سید علی قاسم زاده
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :