رابطه هوش هیجانی با کیفیت زندگی دانشجویان رشته گردشگری (مطالعه موردی: دانشجویان رشته گردشگری دانشگاه مازندران)

این مقاله درصدد شناسایی رابطه حیطه­ های درون­فردی، برون فردی، سازگاری، کنترل استرس و خلق عمومی هوش هیجانی با کیفیت زندگی دانشجویان رشته گردشگری دانشگاه مازندران بوده است. با روش تحقیق همبستگی، تعداد ۱۳۹ نفر نمونه با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند(۸۵ دانشجو دخترو ۵۴ دانشجو پسر). از دو ابزار استاندارد ۹۰ سوالی هوش هیجانی باران و پرسشنامه ۲۶ گویه­ ای استاندارد شده کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۶) استفاده شده است. از مدل معادلات ساختاری نیز برای تجزیه و تحلیل استفاده شد. نتایج نشان داد که از ۶ شاخص برازش، چهار شاخص برازش عالی و دو شاخص نیز از برازش قابل قبول برخوردار بودند. مدل مفهومی پژوهش با ابعاد هوش هیجانی حدود ۵۸ درصد از واریانس کیفیت زندگی را تبیین می­کند. حیطه درون­فردی توانسته ۳۷ درصد، حیطه برون فردی توانست ۳۸ درصدو حیطه کنترل استرس توانست ۲۹ درصد از واریانس کیفیت ­زندگی را تبیین نماید. اما حیطه سازگاری و خلق عمومی نتوانسته کیفیت زندگی دانشجویان را تبیین نماید. نتایج نشان داده که افرادی با هوش هیجانی بالا توانایی اداره مطلوب وضع روانی، کنترل تکانه ها، همدلی، آگاهی یافتن از احساسات خود و دیگران دارند. هوش هیجانی عاملی است که هنگام شکست و ناملایمات ناشی از دست نیافتن به هدف در شخص امید و انگیزه ایجاد می ­کند که نشانه سلامت فرد است که به طور مستقیم و غیر مستقیم بر کیفیت زندگی اثر مثبت می­گذارد. با ارتقا هوش هیجانی دانشجویان گردشگری می­ توان توان مقابله با این استرس­ ها را افزایش و کیفیت زندگی شان را بهبود بخشید.

Keywords:

Emotional Intelligence , Quality Of Life , Tourism , students , Non-cognitive Intelligence