درک گردشگران مذهبی زن از کنش زیارت در بقاع متبرکه شهر شیراز مطالعه مردم نگارانه

در گردشگری مذهبی از یک سو باور مذهبی نقش دارد و از دیگر سو زمانی که گردشگران صرف دیدن مکان­ های مذهبی می­ کنند. جنبه دیگر واقعیت این است که این گردشگران قبل از اینکه قصد سفر داشته باشند، انگیزه­ های مذهبی برای سفر دارند. زیارت یکی از مصادیق کنش دینی است که در ادیان ومذاهب مختلف مورد تاکید قرار گرفته است. پژوهش حاضر، با اتخاذ رویکرد کیفی به توصیف چگونگی زیارت زنان در گردشگری مذهبی می­ پردازد، درچارچوب مفهومی نگاهی به دورکیم انداخته شده­ است؛ از روش مردم­ نگاری برای اجرای عملیات تحقیق استفاده شد. تکنیک گردآوری داده­ ها مشاهده مشارکتی و مصاحبه­ های نیمه ساخت­ یافته بود و مشارکت­ کنندگان با نمونه­ گیری هدفمند انتحاب و یافته­ ها از طریق تحلیل موضوعی تحلیل شده­ اند. جامعه مطالعه­ شده، گردشگران زن بقاع متبرکه شهر شیراز بودند که از طریق مصاحبه عمیق با ۳۰ نفر، داده­ ها جمع­ آوری شد. یافته­ ها حاکی از این می­ باشند که سفر زیارتی از مقوله­ های بستر اعتقادی، مناسک­ زیسته، میل به­ بندگی، احساس فضای­ قدسی، آرامش، تغییر وتحول تشکیل می­ شود. زیارت گردشگران زن از یک سو کنشی عقلانی و از دیگر سو کنشی عاطفی است که ناشی از حال وجدانی و درونی آنهاست که در نهایت سبب آرامش روحی، نزدیکی به خدا و حضور قلب آنها می­ گردد و موجب می­ گردد در بینش و روش زنان بعد از سفر زیارتی تغییراتی صورت­ گیرد که سایر جنبه­ ها همچنین سبک زندگی آنها را تحت تاثیرقراردهد.

Keywords:

Pilgrimage , Ethnography , Religious Tourists , Holy Shrines , Thematic Analysis