حفاظت از محیط زیست در برابر توسعه ی گردشگری ناپایدار (مطالعه ی موردی: منطقه ی دربند تهران)

در این پژوهش نقش خودکارآمدی و حمایت اجتماعی در رفتارهای محیط­زیستی ساکنان بومی دربند مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، تعیین نقش خودکارآمدی و ابعاد حمایت اجتماعی ساکنان بومی در حفاظت از محیط­زیست محل سکونتشان در قبال توسعه ی بی برنامه ی گردشگری منطقه ی دربند است. فرضیه ی تحقیق از این قرار است که (حمایت اجتماعی ساکنان بومی در ارتباط مستقیم با حفاظت محیط­زیست در توسعه ی گردشگری است) در این پژوهش ۸۰ نفر       (۶۰مرد، ۲۰زن) از ساکنان بومی حضور داشتند. پس از نمونه گیری توضیحات مورد نیاز شرکت کنندگان ارائه گردید و پس از آن پرسش نامه به­صورت حضوری در اختیارشان قرار گرفت. ابزار این پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی (GSS) و مقیاس حمایت اجتماعی (MSPSS) و پرسش نامه ی خودساخته ی حفاظت از محیط­زیست بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان دهنده ی این مسئله است که بین خودکارآمدی و رفتارهای زیست­محیطی رابطه ی مثبت و معنادار وجود دارد (۰۵/۰>P) علاوه بر این، در هنگام گسترش بی برنامه ی گردشگری دسترسی به حمایت اجتماعی (۰۱/۰>P) با تخریب محیط­زیست رابطه ی معکوس و معنادار دارد. به­نظر می رسد که رضایت­مندی از حمایت اجتماعی      به­خاطر تاثیر مستقیمی که بر روی انسان دارد، ازگسترش رفتارهای نامناسب محیط­زیستی پیشگیری می نماید. پژوهش حاضرمی­تواند زمینه ساز انجام پژوهش هایی در زمینه همگام سازی رشد و توسعه ی گردشگری هم­سو با حفاظت از محیط­زیست در مسیر حمایت­های اجتماعی باشد.

Keywords:

خودکارآمدی , حمایت اجتماعی , توسعه ی گردشگری , حفاظت محیط زیست