رابطه سرمایه اجتماعی با قابلیت نوآوری از طریقتبادل دانش ضمنی در شرایط بحرانی

شیوع ویروس کرونا به عنوان یک بیماری پاندمی و ناشناخته عرصه را برای خلاقیت و نوآوریهای مختلف فراهم کرده است سرمایه اجتماعی به عنوان منبعی با ارزش با ارتباطات میان مدیران و کارکنان سازمان دانش ضمنی برای نوآوری در ارائه خدمات به ارمغان آورده است. هدف از مقاله حاضر بررسی تاثیر مولفههای سرمایه اجتماعی بر قابلیت نوآوری از طریق تبادل دانش ضمنی است. تحقیق حاضر از حیث هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا توصیفی همبستگی می باشد جامعه آماری آن مدیران و کارکنان کلینیکهای زیبایی و مراکز جراحی محدود شهر گرگان است که نمونه ای به حجم ۱۲۵ نفر به شیوه تصادفی طبقه ایانتخاب شدند برای سنجش متغیرها از پرسشنامه استاندارد با مولفههای سرمایه اجتماعی تبادل دانش ضمنی و قابلیت نوآوری و جهت سنجش روایی محتوا و صوری از نظر خبرگان و از نظر روایی محتوا و برای بررسی روایی سازه از روایی همگرا و واگرا استفاده شد. جهت سنجش پایایی از آلفای کرونباخ پایایی معرفها و مرکب و به منظور روش مدل یابی از معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج نشان میدهد سرمایه اجتماعی ساختاری اثر مثبت و معناداری بر تبادل دانش ضمنی دارد سرمایه اجتماعی شناختی اثر مثبت و معناداری بر تبادل دانش ضمنی دارد سرمایه اجتماعی ارتباطی اثر مثبت و معناداری بر تبادل دانش ضمنی دارد تبادل دانش ضمنی اثر مثبت و معناداری بر قابلیت نوآوری دارد همچنین نتایج نشان داد که سرمایه اجتماعی شناختی سرمایه اجتماعی ساختاری و سرمایه اجتماعی ارتباطی از طریق تبادل دانش ضمنی بر قابلیت نوآوری تاثیرشان مورد تایید قرار نگرفته است.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , تبادل دانش ضمنی , قابلیت نوآوری , کلینیکهای زیبایی ومراکز جراحی محدود گرگان