تهیه کامپوزیت گرافن اکسید- نیکل هگزاسیانو فرات برای حذف موثر استرانسیم از پسماندهای آبی: مشخصه یابی و کاربرد

در این پژوهش ابتدا گرافن اکسید به روش هامر تهیه گردید و سپس نانو ذرات نیکل هگزاسیانو فرات روی آن تثبیت شد. محصول به وسیله میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و طیف­ سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR) مشخصه یابی شد. نتایج این مشخصه یابی، موفقیت­ آمیز بودن تهیه گرافن اکسید و تثبیت نانوذرات بر روی آن را تایید کردند. سپس ترکیب گرافن اکسید-نیکل هگزاسیانو فرات برای جذب یون استرانسیم از محیط آبی به روش پیمانه ­ای استفاده شد. اثر پارامترهای مهم مانند pH، زمان و غلظت اولیه استرانسیم بر روی میزان جذب بررسی شد. بررسی اثر pH نشان داد که جذب استرانسیم در محدوده ۱ تا ۷ افزایش یافته و بعد از رسیدن به حداکثر جذب، ثابت و یا به طور ناچیزی کاهش می ­یابد. در شرایط بهینه ظرفیت جذب حدود ۱۴۰ میلی گرم بر گرم جاذب به دست آمد. داده­ های سینتیکی جذب یون­ های استرانسیم توسط گرافن اکسید اصلاح شده با مدل ­های سینتیکی شبه مرتبه اول و شبه مرتبه دوم بررسی و نتایج نشان دادند که داده ­های تجربی مطابقت بهتری با معادله سینتیکی شبه مرتبه دوم دارد (۹۹۹/۰=۲(R. هم چنین نتایج نشان می ­دهند که ایزوترم جذبی لانگمویر تطابق بهتری با فرایند جذب دارد (۹۷۳/۰=۲(R. بنابراین می ­توان گفت که نحوه پراکندگی جاذب در سطح و بین لایه ­ها به صورت هموژن می ­باشد و تثبیت جاذب با روش ذکر شده با پراکندگی مطلوب ذرات جاذب بر بستر گرافن اکسید انجام پذیرفته است. تخمین مقدار فاکتور جداسازی (۱(۰جذب یون بر روی سطح جاذب مطلوب می­ باشد.

Keywords:

جذب , گرافن اکسید , نیکل هگزاسیانو فرات , استرانسیم , جاذب , پسماند آبی