تخمین مقایسه ای هدررفت خاک ناشی از فرسایش شیاری با استفاده از دو روش ریخت سنجی و برجای گذاری و توزین رسوب
Publish Year: 1401
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 286
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
WATERSHED17_029
Index date: 19 March 2023
تخمین مقایسه ای هدررفت خاک ناشی از فرسایش شیاری با استفاده از دو روش ریخت سنجی و برجای گذاری و توزین رسوب abstract
فرسایش شیاری یکی از مهم ترین فرآیندهای فرسایش آبی است که با تمرکز جریان شروع می شود و با افزایش ابعاد شیارهای تشکیل شده هدررفت خاک را چندین برابر افزایش می دهد. با این تفاسیر، استفاده از روش مناسب تخمین هدررفت خاک ناشی از فرسایش شیاری همچون سایر فرسایش ها مورد چالش علمی است. در همین راستا، پژوهش حاضر باهدف تخمین هدررفت خاک با استفاده از دو روش ریخت سنجی و برجای گذاری و توزین رسوب انجام شد. بدین منظور آزمایش های شبیه سازی روی خاک مارنی منطقه کندلوس-مرزن آباد در ۱۲ کرت متوسط آزمایشگاهی (۱×۶ متر) با شیب ۳۰ درصد، تحت بارندگی با شدت ۵۰ میلی متر بر ساعت و دوام نیم ساعت به همراه رواناب مازاد تقریبی دو لیتر بر دقیقه و شیارهای با ابعاد متفاوت در آزمایشگاه شبیه ساز باران و فرسایش دانشگاه تربیت مدرس انجام و اندازه گیری های مربوط به دو شیوه صورت گرفت. نتایج نشان داد دو روش مورداستفاده در تخمین هدررفت خاک تفاوت معنی دار (۰/۸۴=P) باهم نداشته است. همچنین هدررفت خاک آستانه ۰/۸۷۲کیلوگرم برای تخمین هدررفت خاک با استفاده از روش ریخت سنجی شیار تعیین شد. در همین راستا با استفاده از روش ریخت سنجی شیار در دامنه های مستعد، نتایج قابل قبولی در تعیین میزان هدررفت خاک بدست خواهد آمد.
تخمین مقایسه ای هدررفت خاک ناشی از فرسایش شیاری با استفاده از دو روش ریخت سنجی و برجای گذاری و توزین رسوب Keywords:
تخمین مقایسه ای هدررفت خاک ناشی از فرسایش شیاری با استفاده از دو روش ریخت سنجی و برجای گذاری و توزین رسوب authors
عاطفه جعفرپور
دانش آموخته دکتری علوم و مهندسی آبخیزداری-حفاظت خاک و آب، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
سیدحمیدرضا صادقی
استاد (نویسنده مسئول)، گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
سودابه قره محمودلی
دانش آموخته دکتری علوم و مهندسی آبخیزداری، دانشگاه گرگان
مهدی معایی
استاد گروه مهندسی معدن، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس