بررسی خودتنظیمی و خودکارآمدی در میان یادگیرندگان زبان خارجه به شیوه ی خودآموز به طریق غیرحضوری

پژوهش حاضر با هدف بررسی خودتنظیمی و خودکارآمدی در میان یادگیرندگان زبان خارجه به شیوهی خودآموز به طریق غیرحضوری صورت پذیرفته است. روش پژوهش از نظر هدف توسعه ای و از نوع تحقیقات توصیفی، همبستگی است. بدین منظور ۸۰ نفر از یادگیرندگان زبان خارجه در سطح شهر ارومیه به روش نمونه گیری در دسترس و گلوله برفی انتخاب شده اند و اطلاعات از طریق پرسشنامه های خودکارآمدی (۱۷ سوال) و خودتنظیمی (۳۹ سوال) جمع آوری شده اند و روایی پرسشنامه تایید شده است و همچنین مقدار ضریب آلفای کرونباخ (پایایی) پرسشنامه ها برای خودکارآمدی و خود تنظیمی به تریتب برابر با ۷۴/۰ و ۷۸/۰ می باشد. اطلاعات با استفاده از آزمون هایt تک نمونه ای و واریانس یک طرفه با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج تحقیق نشان داد یادگیرندگان زبان خارجه به شیوه خودآموز به طریق غیر حضوری دارای خودکارآمدی و خودتنظیمی در حد مطلوب هستند و نیز تفاوت معنی داری از لحاظ خودکارآمدی و خودتنظیمی بین یادگیرندگان زن و مرد وجود ندارد.

Keywords:

خود تنظیمی , خودکارآمدی , یادگیری , زبان خارجه