اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اختلال افسردگی عمده در نوجوانان

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود نوجوانان مبتلا به اختلال افسردگی عمده بود. در این مطالعه که به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و دوره ی پیگیری انجام شد، ۱۶ نفر از نوجوانان دختر مبتلا به افسردگی عمده با توجه به ملاک های ورود به پژوهش به صورت در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه ۸ نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. پیش از شروع مداخله، با استفاده از آزمون افسردگی بک ۲ از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس افراد گروه آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی ۸ جلسه ۶۰-۹۰ دقیقه ای قرار گرفتند. پس از آن، از هر دو گروه پس آزمون و بعد از گذشت دو ماه از اجرای پس آزمون، از هر دو گروه آزمون پیگیری به عمل آمد. داده ها به کمک نرم افزار ۲۳-SPSS و با روش آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود نوجوانان مبتلا به اختلال افسردگی عمده تاثیر معنی داری داشته است (۰۵/۰p<). همچنین این اثربخشی در دوره ی پیگیری ماندگار بود. پیشنهاد می شود روان شناسان، مشاوران و روان پزشکان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد جهت بهبود نوجوانان مبتلا به افسردگی عمده استفاده کنند.

Keywords:

Acceptance and Commitment Therapy (ACT) , major depression disorder , adolescents