تحلیلی بر نگرش های مختلف به برنامه آموزشی دانش آموزان

منظور از برنامه درسی تمامی فرصت های یادگیری و تجاربی است که تحت نظارت نظام آموزشی و مدرسه جهت ایجاد تغییرات سازگار، در دانش و مهارت های فراگیران از سوی سازمان آموزش و پرورش طراحی شده و توسط معلمان اجرا می شود و میزان موفقیت و عملکرد آن توسط فرآیند ارزشیابی مورد سنجش قرار می گیرد. از ابتدا کلاس های محیط یادگیری جایگزین در مدارس ابتدایی بر آماده سازی دانش آموزان برای نتایج آموزشی غیر سنتی تاکید داشتند. این روش از طریق انتظارات حرفه ای، اداری، جامعه و والدین توسعه یافت. با این حال، معلمان محیط یادگیری جایگزین تمایل به تقلید از مثال انتقالی دارند که توسط آن آموزش داده شده است، که مبتنی بر مدل یادگیری معلم محور است. در الگوی یادگیری معلم محور، معلم متخصصی است که وظیفه تشخیص نیازها و توانایی های دانش آموز، تعیین محتوای مورد تدریس، تجویز فعالیت یادگیری دانش آموز و ارزیابی پیشرفت دانش آموز را بر عهده دارد. تداوم این رویکرد، هدایت کلاس های محیط یادگیری جایگزین به سمت آموزش دانش آموز محور را چالش برانگیز می سازد.منظور از رویکرد دانش آموز محور، رویکردی است که در آن دانش آموزان در ساختن یادگیری خود دخیل هستند. نقش اصلی در جریان آموزش بر عهده دانش آموزان است، آنان روش یادگیری را خودشان انتخاب می کنند. از این روش تحت عنوان سازنده گرایی یاد می شود، یعنی دانش آموزان دارای نقش پویا هستند. هدف از این مقاله بررسی برنامه درسی و نگرش های مختلف به یادگیری در دانش آموزان می باشد. جهت نیل به هدف مورد نظر از روش روش توصیفی – تحلیلی و ابزار کتابخانه ای بهره گرفته شده است.

Keywords:

برنامه آموزشی , رویکرد معلم محور , رویکرد دانش آموز محور , مدارس , معلمان