مقاله پژوهشی: ارائه چارچوب نظری دستیابی به هم گرایی ظرفیت های توسعه فناوری ملی(دفاعی و غیردفاعی) در صنعت

این پژوهش به دنبال ارائه چارچوب نظری چگونگی دستیابی به هم­گرایی ظرفیت­های توسعه فناوری دفاعی و غیر دفاعی در صنعت باهدف تحقیقات کاربردی-توسعه­ای است. طبقه­بندی روش انجام آن از نوع توصیفی- پیمایشی و ارتباط بین متغیرها، همبستگی است. جامعه آماری ۶۵ نفر از متخصصان و کارشناسان آشنا با همگرایی صنعتی و بخش­های دفاعی و غیر دفاعی است که به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند .اطلاعات لازم از طریق جستجوی کتابخانه ای و بانک های اطلاعاتی، مطالعات میدانی(مصاحبه عمیق و مشاهده) و پرسشنامه گردآوری گردیده­اند. حجم نمونه­گیری با آزمون کی.ام.او و تحلیل عامل اکتشافی با نرم­افزار اس­پی­اس­اس و تحلیل عاملی با استفاده از نرم­افزار اسمارتیز انجام گرفته است. عدد ۱.۹۶ مربوط به سطح معنی­داری آماره تی، بیانگر معنی­دار بودن ارکان قابلیت سطح ملی(بحث نرم) با مقدار ۷۶.۶۷۲ و ارکان قابلیت سطح سازمانی(بحث نیمه سخت) با مقدار ۸.۶۱۹ و ارکان قابلیت سطح بنگاه(بحث سخت) با مقدار ۵.۹۴۴ است. نوآوری تحقیق در ارتباط دادن روش­های توسعه­ و اکتساب فناوری، چندمنظوره سازی و مباحث نرم، نشان داد که در بحث همگرایی که فراتر از انجام کار مشترک در بخش­های دفاعی- غیر دفاعی و یا بحث چندمنظوره سازی است، بیشترین اثرگذاری را ارکان قابلیت سطح ملی با مباحث نرم و پس از آن ارکان قابلیت سطح سازمانی با مباحث نیمه سخت دارند.

Keywords:

همگرایی , توسعه علم وفناوری , ظرفیت و قابلیت , قابلیت سطح ملی و سازمان