بررسی نقش موازین توسعه صنعت ساخت و ساز (مبتنی بر طرحهای مصوب شهرسازی )

رشد شهر نشینی و افزایش جمعیت شهرهای بزرگ و کلان شهرها دو دسته اثرات نامطلوب بر ساختار فضایی و کالبدی این شهرها در پی داشته است . از یک طرف گسترش شهر در پیرامون و حاشیه و عمدتا” بر اراضی کشاورزی و باغات را دامن زده است و باعث از بین رفتن منابع ارزشمند محیط سبز و طبیعی شهرها شده است ، که لزوم توجه به راهکارهایی را برای جلوگیری از تخریب اراضی کشاورزی اطراف شهرها را بیش از پیش حیاتی ساخته است . از طرف دیگر تحت تاثیر گسترش افقی شهر، بافت درونی شهرها با مشکلات عدیدهای از جمله فرسودگی مواجه شده اند. موقعیت عمدتا” مرکزی و وجود برخی زیرساختهای مورد نیاز شهری در بافتهای درونی شهر ضرورت توجه به این بافت ها را دوچندان کرده است . با توجه به این دو دسته مسائل و مشکلات فضایی -کالبدی شهرهای بزرگ، لزوم اتخاذ روشها و راهبردهایی برای توسعه شهرها که بتواند این دو دسته مسائل و مشکلات مطرح شده را سامان بخشد، بیش از پیش ضرورت دارد. در این خصوص راهبردهای مختلفی مورد توجه مدیران و برنامه ریزان شهری قرار گرفته است که از این میان، راهبرد توسعه درون زای شهری ، یعنی توجه به بهسازی بافت و نوسازی مسکن در بافتهای درونی و فرسوده شهرها، راهبرد و روشی است که می تواند این دو دسته مسائل و معضلات فضایی -کالبدی شهرها را بطور همزمان حل نماید. از طرفی دیگر، قوانین و مقررات طرح های تفصیلی و شهرسازی بسیار کلی نگر می باشد و موارد خاص را در نظر ندارد. همچنین این قوانین بسیار بسته عمل می نمایند و در عمل در بسیاری موارد دست و پاگیر می باشند. در بسیاری از موارد می توان با جلوگیری از دید کلی و بسته نسبت به شرایط خاص یک ساختمان، زمینه ساخت و ساز و نوسازی مسکن شهری بخصوص در بافتهای فرسوده را فراهم نمود. می توان با در نظر گرفتن شرایط خاص هر قطعه ، بر ارتفاع آنها افزود. تحقیق حاضر در پی بررسی نقش موازین توسعه صنعت ساخت و ساز (مبتنی بر طرحهای مصوب شهرسازی ) می باشد تا به شناسایی این تاثیرات و محدودیت های قوانین و ارائه راهکارهای مناسب بپردازد امری که نیاز به آن بیش از پیش در کلانشهر شیراز احساس می شود.

Keywords:

موازین توسعه صنعت ساخت و ساز , طرحهای مصوب شهرسازی , اصول شهرسازی , ساختار فضایی و کالبدی , کلانشهر شیراز.