بررسی معیار های معنا شناسی فضای باز شهری در دیدگاه اسلامی (نمونه موردی :میدان سنگ در مجموعه بازار کاشان)

فضاهای شهری در بافت های تاریخی ایران همواره در ارتباط مستقیم با جهان بینی ایرانی و ملاحظات زیست محیطیو اقلیمی شکل گرفته اند و در طول زمان کالبد آن در ارتباط مستقیم با مخاطب بوده و سعی در این همانی حسوجودی یک مکان مطلوب را داشته است ،اما در قرن بیستم فضای شهری در سیر تحول و فرآیند شکل گیری تفکراتغربی در مقصد ، دچار تحولات شگرفی شده و ارتباط بین گذشته و حال و به تبع آن ارتباط با مخاطب، گسسته شدهاست. بی هویتی فضای شهری، باعث بروز بسیاری از بحران های معاصر در جامعه امروزی گشته که نهایتا به نوعیبازطرح اصول نهفته در دیدگاه ایرانی-اسلامی در فضا های شهری، به ضرورت درک میشود. هدف این پژوهش بررسیمولفه های معناشناسی فضای باز شهری بعنوان رکن اصلی کیفییات فضایی در یکی از میدان های تاریخی شهر کاشاناز دیدگاه اسلامی است که با تبیین ابعاد طراحانه سعی در شناخت مفاهیم و اصول و به کارگیری آن ها در امر طراحیبتواند به احیای مولفه های معنا بخش دست یابد. روش تحقیق حاضر کاربردی بوده و از روش پژوهش توصیفی و کیفیدر بعد ماهیتی و عناصر متشکله موضوع مورد استفاده قرار گرفته است. گردآوری اطلاعات از طریق مرور و بررسیسوابق و پیشینه های موجود در کتابخانه ها یا سایر مراکز اطلاعات انجام شده و تعاریف و مصادیق مربوطه از طریقمطالعات کتابخانه ای و روش توصیفی-تحلیلی استخراج گردیده و با روش پیمایشی به بررسی مبانی نظری در نمونهمورد نظر پرداخته شده است، نهایتا پژوهش حاضر در ادامه مطالعات در زمینه شناخت ماهیت و کیفیت فضا هایشهری در بافت های تاریخی و قدیمی، معیار های معناشناسی این نوع فضا های باز شهری را در میدان سنگ شهرکاشان مورد بررسی قرار داده است.

Keywords:

فضای شهری , دیدگاه ایرانی - اسلامی , مولفه معناشناسی , بافت تاریخی , میدان سنگ کاشان