توسعه پایدار؛ دگرگونی در الگوهای کسب وکار و بازاندیشی در کارآمدی نظام سیاسی

مسئلهمحوری این مقاله بحث از ارتباط میان الگوهای کسب و کار و توسعه و نیز تغییر و تحولاتی است که به موجب دگرگونی در کیفیت و چگونگی مفهوم توسعه در حوزه کار و نحوه انجام آن حادث شده و به تبع کارآمدی دولت و شاخصهای نشانگر آن به عنوان نیروی اصلی پیش برنده توسعه را تحت تاثیر قرار داده است تحولاتی که موجب گذار از ترادف توسعه با رشد اقتصادی صرف به پایداری در توسعه با رعایت توامان جوانب اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی توسعه شده است. بر این اساس پژوهش حاضر جهت پاسخگویی به این پرسش که در پی ظهور مفهوم توسعه پایدار الگوهای کسب و کار پذیرای چه تحولاتی شده اند و این تحولات چه تاثیری بر بازاندیشی شهروندان نسبت به کارآمدی نظام سیاسی حاکم داشته است؟ این فرضیه را مورد سنجش قرار میدهد که توسعه ی پایدار باتغییر شاخص موفقیت توسعه از سودآوری به پایداری موجب جایگزینی کسب و کارهای دانشی با کسب و کارهای صنعتی شده است همین امر کارآمدی دولت را به میزان توانمندی آن در ایجاد اقتصاد دانش پایه مرتبط ساخته است لذا بنا به یافته های پژوهش که حاصل مطالعات اسنادی با بهرهگیری از روش تاریخی تطبیقی جهت مقایسه پارادایمهای متفاوت توسعه و به تبع الگوهای متفاوت کسب و کار در ذیل هر یک از آنهاست این نتیجه قابل استنباط است که با پیدایش مفهوم توسعه پایدار دولتی کارآمد تلقی و در جلب رضایت شهروندان موفق میشود که با بسترسازی برای ظهور و حمایت از کسب و کارهای پایدار و دانش بنیان موجبات گذار از اقتصاد سرمایه داری سود محور به اقتصاد دانشی برخوردار از جوانب پایداری را فراهم آورد.

Keywords:

توسعه پایداری , الگوهای کسب و کار , دولت , کارآمدی.