واکنش گیاه گوار (Cyamopsis tetragonoloba) به محلول پاشی سالیسیلیک اسید تحت سطوح مختلف آبیاری

اهداف: گوار (Cyamopsis tetragonoloba) گیاهی یکساله و گرمسیری از خانواده بقولات است که به دلیل مقاوم بودن به شرایط کم آبی، گزینه ای مناسب برای تولید دانه در مناطق خشک و نیمه خشک است. همچنین سالیسیلیک اسید به عنوان هورمون گیاهی مهم، واکنش گیاه را به تنش های محیطی از جمله تنش خشکی، تغییر می دهد. مواد و روش ها: به همین منظور آزمایشی جهت بررسی اثر محلول پاشی سالیسیلیک اسید بر صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی، عملکرد و اجزای عملکرد گوار تحت شرایط تنش خشکی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار صورت پذیرفت. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح آبیاری (۴۵، ۶۵ و ۸۵ درصد ظرفیت زراعی؛ عامل اصلی) و چهار غلظت سالیسیلیک اسید ( صفر، ۵/۰، ۱ و۲ میلی مولار؛ عامل فرعی) بودند. محلول پاشی سالیسیلیک اسید در سه مرحله پنج برگی، گلدهی و غلاف دهی گیاهان صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که افزایش شدت تنش خشکی سبب کاهش معنی دار تمامی صفات به استثنای میزان پروتئین دانه شد. اثر سالیسیلیک اسید نیز بر تمامی صفات به استثنای وزن هزار دانه معنی دار بود. محلول پاشی سالیسیلیک اسید با غلظت ۱ میلی-مولار در شرایط آبیاری ۸۵ و ۶۵ درصد ظرفیت زراعی منجر به حصول بیشترین عملکرد دانه شد. نتیجه گیری: در اکثر صفات مورد بررسی بین غلظت های ۲ و ۱ میلی مولار اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت اما با توجه به نتایج بدست آمده می توان اظهار داشت که محلول پاشی سالیسیلیک اسید با غلظت ۱ میلی مولار می تواند از اثرات منفی تنش بکاهد و آبیاری گیاه در شرایط ۶۵ درصد ظرفیت زراعی را امکان پذیر سازد.

Keywords:

تنش خشکی , سالیسیلیک اسید , عملکرد دانه , گوار , آبیاری