مروری بر مطالعات انجام شده در زمینه سیکل تولید توان دی اکسیدکربن فوق بحرانی
Publish place: The 7th International Conference on Science and Technology of Electrical, Computer and Mechanical Engineering of Iran
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 181
This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
UTCONF07_011
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1402
Abstract:
تولید برق تا حدود سالهای۱۹۵۰ بوسیله منابع متفاوت در جهان از جمله بخار حاصله از سوخت های فسیلی انجام می شد. از دهه هفتاد به بعد، سوخت هسته ای در برخی موارد جایگزین شدند. سیکل بسته توربین گازی در مقایسه با سیکل های بخار، فشرده تر، ساده تر، زمان و هزینه ساخت کمتری دارد. به همین دلایل این سیکل ها خیلی زود مورد توجه قرار گرفتند. سیکل دی اکسیدکربن در دمای بالا، امکان استفاده از یک سیکل تولید توان ساده با راندمان بالا را فراهم می کند. برتری خواص گازها در افزایش راندمان چرخه ها شناخته شده است . بنابراین به غیر از دی اکسیدکربن فوق بحرانی ، سیالهای دیگری همچون دی اکسید سولفور مورد بررسی قرار گرفته اند. لیکن به دلیل آثار نامطلوب شبیه فاسد کننده بودن و خوردگی مناسب شناخته نشده اند. سیال های عامل دیگری همچون کلرفلورکربن ها و هیدروکربن های اولیه با دماهای بحرانی نزدیک ۳۰ تا ۴۰درجه سلسیوس برای تهویه مطبوع و یخچال به کار گرفته شده اند. به دلیل آسیب رسیدن به لایه اوزن، قابلیت اشتعالزایی و وجود تشعشعات مضر، استفاده از این سیالات توصیه نمی شود. در سال ۱۹۷۹ سیالات دیگری همچون N۲O۴ جهت بهبود راندمان سیکل برایتون مورد مطالعه قرار گرفت ، لیکن سمی بودن و خورندگی بسیار زیاد آن مانع از بکارگیری این سیال شد. بنابراین به کارگیری سیکل های دی اکسیدکربن فوق بحرانی از نظر فنی و قابلیت دسترسی توسعه یافت .
Keywords:
Authors
محمود احمدی
دانشجوی دکتری گروه تبدیل انرژی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه سمنان
سعادت زیرک
استادیار گروه علمی تبدیل انرژی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه سمنان