رویکردی فقهی به مسئله کولبری در ایران

کولبر به فردی گفته میشود که در قبال دریافت مزد اقدام به حمل و نقل کالاهای تجاری دردو طرف مناطق مرزی ایران کرده و از این طریق امرار معاش مینماید.کولبری پدیده ای برخلاف شان و جایگاه انسان بوده و حتی در مواردی ممکن است برخلاف قواعد و مقررات فقهی و قانونی باشد، خصوصا در مواردی که کولبر، باری را حمل می کند که به جهت نامشروع بودن آن، هرگونه معامله آن از لحاظ فقهی حرام می باشد. اما مسئله ی دیگر در اینست که کولبر به جهت تامین معاش و مایحتاج زندگی خود و خانوادهاش مجبور به حمل آن می باشد. مقاله حاضر با نکیه بر روش توصیفی-تحلیلی این سوال بنیادین را مطرح می کند که «کولبری از لحاظ فقهی چه ساختار و ماهیتی دارد» ؟ در پاسخ می توان گفت «با تکیه بر قاعده فقهی «الضرورات تبیح المحضورات» کولبر در مواردی حتی اگر مرتکب عمل حرام هم شده باشد، چون جهت حفظ حیات و در اثر شرایط اضطراری موجود بوده، مصداق بارز قاعده اضطرار است و از این جهت مسئولیتی متوجه وی نیست».

Keywords:

کولبر , فقه , فقه جزایی , قاعده اضطرار