مدیریت بهینه شبکه های توزیع آب از طریق تعیین میزان بهینه تزریق کلر با استفاده از مدل تحلیل کیفی EPANET و الگوریتم ژنتیک

مدیریت بهینه منابع آب شرب که هزینه های زیادی بابت تصفیه آن صرف می شود ایجاب می کند که منابع آب شهری که بدست مصرف کنندگان می رسد در تماس زمانها در محدوده استاندارد قرار داشته باشد. گندزدایی و کشتن باکتری های موجود در آب که ممکن است به صورت شیمیایی و یا فیزیکی انجام گیرد کمترین تصفیه ای می باشد که در هر شبکه آبرسانی شهری باید به اجرا درآید. گندزدایی آب آشامیدنی به روش های مختلفی صورت می گیرد که متداولترین و ارزانترین روش آن، کلر زنی می باشد. از طرفی یکی از مهمترین مسائل در زمینه کلرزنی، مکان و میزان تزریق کلر است که می بایستی بگونه ای انتخاب شود که میزان کلر باقیمانده در کلیه نقاط یک شبکه توزیع آب شهری در محدوده استاندارد بوده و همچنین هزینه های مربوطه حداقل گردد. مقدار حداقل کلر باقیمانده به منظور کنترل کیفیت میکروبی آب و مقدار حداکثر آن به منظور کنترل مشکلات مربوط به مزه و بوی آب و همچنین جلوگیری از تولید فراورده های جانبی سرطانزا باید رعایت شوند. متاسفانه بدلیل عدم مدیریت صحیح در شبکه های توزیع آب کشور این مساله گهگاه باعث بروز بحرانهای حاد می گردد. در این مقاله با تلفیق یک مدل تحلیل هیدرولیکی و مدلسازی EPANET، و یک مدل بهینه سازی، میزان تزریق کلر در محل های تزریق توسط الگوریتم ژنتیک بهینه شده است. با حل یک مثال نمونه کارایی مدل در جهت تعیین میزان بهینه تزریق کلر را نشان داده دشه است.

Keywords:

شبکه های توزیع آب , کلر باقیمانده , تحلیل کیفی , EPANET , الگوریتم ژنتیک