شکست سیاستگذاری ساختمان بسیار کم انرژی (++EC) در ایران

عطف به بهره وری پایین انرژی در ایران و در بخش ساختمان، و سیر نزولی منابع انرژی در ایران، بازبینی سیاست ها وبرنامه های فعلی دو حوزه انرژی و ساختمان در کشور ضروری است. از آنجایی که برون رفت از وضعیت فعلی، مستلزمنگاهی غیرفنی و بلکه اجتماعی، اقتصادی و سیاسی است، لازم است با چارچوب های متکامل و نوین سیاست گذاری بهآن پرداخت. یکی از رویکردهای نوین در سیاست گذاری، گذار پایداری است که سیاست ها و راهکارهای تغییر وضعیت رادر منظومه ای به هم پیوسته از عوامل فنی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و غیره می بیند. از همین رو در مقاله فعلیچارچوب گذار پایداری مورد استفاده قرار گرفته است و ضمن آن، برای ایجاد توان سیاستگذاری در این چارچوب، بهشناسایی چیستی و چرایی وضعیت موجود و کندی حرکت به سمت ساختمان های کم انرژی پرداخته ایم. شناسایی اینعوامل با بهره گیری از ادبیات شکست سیاستی گذار به آن پاسخ داده شده است و طی آن چهار شکست اصلی یعنیشکست جهت گیری، شکست هماهنگی سیاستها، شکست شکل دهی به تقاضا و شکست بازتابی و بازاندیشی شناساییو تشریح شده است. به این منظور در این تحقیق کیفی از جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و مصاحبه استفاده شده کهطی آن مصاحبه و پنلهای خبرگی برگزار شده است. به جهت طبقه بندی و تحلیل یافته ها از چارچوب اولیه STEEP-Vو سپس شکست گذار استفاده شده و با امتیازدهی نتایج تدوین شده اند.

Keywords:

سیاستگذاری انرژی , شکست سیاستگذاری , ساختمان بسیار کم انرژی , مقررات ملی ساختمان