بررسی میزان توجه به ابعاد اجتماعی در تجارب بازسازی پس از سانحه

در تجارب بازسازی پس از سانحه (طرح های درجاسازی و جابه جایی)، ابعاد کیفی محیط شهری کمتر مورد توجه قرارگرفته است. در صورتیکه توجه به مباحث کیفی در بازسازی های پس از سوانح، لازم و ضروری است مخصوصا درشهرهای تاریخی که مباحث کیفی ارزشمندی دارند. شهرهای تاریخی به جهت پیوستگی ذاتی و تحققیابی در پی تجاربطولانی و مدارم پایدارند و ابعاد گوناگون پایداری در طراحی آنها لحاظ شده و همخوان با محیط، اقلیم، اجتماع، فرهنگو اقتصاد میباشند. در صورت بروز سانحه در این شهرهای تاریخی، لازم است علاوه بر توجه به ابعاد مکانی و فیزیکیشهرها، به ابعاد ارزشمند فرهنگی، اجتماعی و هویت شهری هم توجه شود تا با حفظ اصول ارزشهای شهری پایدار وارتقا این کیفیتها به توسعه شهری و بهبود کیفیت زندگی منجر شود. حفظ و ارتقا کیفیت های ارزشمند اجتماعی وفرهنگی باعث رونق و سرزندگی فضاهای شهری پس از بازسازی ها خواهد شد. ضمنا توجه به ابعاد اجتماعی و فرهنگیدر افزایش احساس تعلق خاطر، بسیار تاثیرگذار می باشد. ازآنجا که بازسازی ها زیرمجموعه اسناد توسعه شهری محسوبمی شوند، بررسی تجارب بازسازی پس از وقوع یک سانحه، بلایای طبیعی، جنگ و ... بعنوان راهنما برای تحقق اهدافتوسعه پایدار نیز تلقی میشوند. متاسفانه غفلت و ناآگاهی در ابعاد اجتماعی و فرهنگی منجر به از دست رفتن اصالت وهویت شهری میشود. در این پژوهش چند مورد تجارب بازسازی پس از سانحه در ایران و جهان بررسی شدند و پس ازآن به میزان توجه و اهمیتی که به ابعاد فرهنگی و اجتماعی شده، پرداخته است. در نتیجه با بررسی تجارب بازسازی پساز سانحه در ایران و جهان، مشخص است که در بازسازی های داخل ایران به ابعاد اجتماعی و فرهنگی کم توجهی و یا بی-توجهی شده، در صورتی که در مباحث طراحی و توسعه شهری، ابعاد اجتماعی و فرهنگی، مورد توجه ویژه می باشند.

Keywords:

تجربه , بازسازی , سانحه , ابعاد اجتماعی , ابعاد فرهنگی