بررسی ارتباط بین ساختمان های بلند و ایمن سازی آنها

امروزه سیاست های شهرنشینی از الگوی رشد افقی به سمت رشد هوشمند تغییر کرده است که به ایده شهر فشرده منجر می شود. بلند مرتبه سازی به عنوان یکی از روش های ساخت شهرهای فشرده، برای استفاده حداکثر از فضا و منابع محدود، بسیار مورد توجه مدیران شهری قرار گرفته است به خصوص به دنبال رشد فزاینده شهرنشینی در کشور های در حال توسعه، ناشی از افزایش جمعیت و مهاجرت های روستایی و در شرایط محدودیت منابع زمین و عدم امکان رشد افقی شهرها، است یکی از راهبرد هایی که برای تامین مسکن و جلوگیری از عوارض ناشی از توسعه افقی ارئه شده است توسعه عمودی شهرها و ساخت ساختمان های بلند به صورت آپارتمان می باشد. توسعه این پدیده بدون برنامه ریزی صحیح و عدم توجه به معیارها و ضوابط لازم برای مکان یابی صحیح این ساختمان ها و مسائلی نظیر:اثرات محیطی، اصول و ضوابط استقرار این ساختمان ها، مخاطرات محیطی و ایمنی می تواند باعث بروز مشکلات متعددی در مناطق شهری و آینده شهرها گرد د و پیامد های جبران ناپذیری را برای شهروندان به دنبال دارد و باید طراحی، ساخت و استقرار ساختمان های بلند و ایمن سازی در آن ها به گونه ای باشد که موجب ارتقای کیفیت محیط شهری و ساکنان شوند لذا هدف این مقاله شناسایی معیارهای موثر در محدوده های مناسب و ضوابط ساختمان های بلندمرتبه با تاکید بر ایمن سازی و در نظر گرفتن ملاحظات پدافندی و مقابله با خطرات طبیعی می باشد. در این پژوهش به روش تحلیلی- توصیفی و با هدف شناخت و تحلیل اصول و محدوده های مناسب استقرار ساختمان های بلند مرتبه ناشی از افزایش تراکم و توسعه عمودی در شهرها تلاش شده است تا تبیین روشنی از ایمن سازی نیز در این ساختمان ها ارائه شود.

Keywords:

بلند مرتبه سازی , ساختمان های بلند مرتبه , ایمن سازی ساختمان ها , توسعه عمودی , مخاطرات طبیعی