الگوی پایداری محیطی در دستیابی به توسعه مدارس سبز در ایران

مدرسه سبز، مدرسه ای است که با اتخاذ رویکردهای مشارکتی، عملی و همکاری برای مشارکت و ایجاد محیط سالم تر برای دانش آموزان و کارکنان و با در اختیار داشتن تمام جامعه برای دستیابی به یک آینده پایدار، دانش آموزان را درگیر تفکر انتقادی و یادگیری می کند. پایداری محیطی در کنار نگرش توسعه مدارس سبز امروزه در بسیاری از نقاط جهان به عنوان الگوی کاربردی شناخته می شود. مولفه ها ویژگی هایی برای تعریف مدارس سبز و کمک به توسعه پایداری محیطی وجود دارد. در این پژوهش روش آن توصیفی -کیفی است به شیوه کتابخانه ای مروری نگارش شده است. تبیین پایداری محیطی در ایجاد توسعه مدارس سبز در ایران هدف اصلی این پژوهش می باشد. در بخش شناسایی ابعاد، از مدل سیستمی به عنوان مدلی نظامند که هدف اصلی آن، ایجاد چارچوب نظری منظم برای توصیف روابط عمومی جهان تجربی و کشف چگونگی روابط و کنش های متقابل در انواع گوناگون سیستم ها است بهره گرفته شده است. بر اساس این مدل، ابعاد مورد نیاز برای طراحی مدارس سبز در ایران، در سه بخش درونداد، فرآیند و برونداد قرار گرفته اند. نتایج در بخش کیفی به شناسایی ۳ بعد ۸ مولفه و ۳۰ شاخص جهت «طراحی الگوی پایدار محیطی در دستیابی به توسعه مدارس سبز در ایران» انجامید.

Keywords:

پایداری محیطی , مدارس سبز , مولفه های مدارس سبز