بررسی مقایسه ای میزان تغییرات همودینامیک و سطح بی حسی نخاعی در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید و گروه کنترل تحت عمل جراحی سزارین با بی حسی نخاعی: مطالعه موردی- شاهدی

مقدمه: بارداری تاثیر قابل توجهی بر غده تیروئید و عملکرد آن دارد. کم ­کاری تیروئید در بارداری به عنوان افزایش سطح TSH در سرم تعریف می­ شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان تغییرات همودینامیک و سطح بی­ حسی نخاعی در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید تحت عمل جراحی سزارین با بی­حسی نخاعی و مقایسه آن با گروه کنترل انجام شد.روش کار: در این مطالعه موردی- شاهدی، ۸۳ نفر از بیماران ۴۲-۱۸ ساله که جهت سزارین به بیمارستان مطهری شهرستان جهرم مراجعه نمودند، در دو گروه کم کاری تیروئید (۴۲ نفر) و کنترل (۴۱ نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. سطح بی حسی نخاعی، فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و متوسط شریانی و ضربان قلب در زمان­های قبل از تجویز داروی بی حسی، ۱، ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ دقیقه بعد از انجام بی­حسی و در زمان ورود و خروج از ریکاوری اندازه گیری و ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۱) و آزمون های اندازه گیری مکرر، کوکران، آزمون آنالیز واریانس و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ­ها: فراوانی سطح بی حسی نخاعی بین بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید تحت عمل جراحی سزارین با بی حسی نخاعی و گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (۰۰۱/۰>p). بین گروه های بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید و گروه کنترل، از نظر میانگین فشارخون سیستولیک و دیاستولیک بیماران در زمان های قبل و ۱ دقیقه بعد از بی حسی، ۱۵، ۳۰، ۴۵ و ۶۰ دقیقه بعد از بی حسی و در ورود به ریکاوری و خارج از ریکاوری، تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰۵/۰>p).نتیجه­ گیری: استفاده از بی­ حسی نخاعی در مادران باردار با کم­کاری تیروئید اگرچه سطح بالاتری از بی حسی را در طول عمل نسبت به گروه کنترل گزارش کرده بود، اما تفاوت فشار متوسط شریانی و ضربان قلب بین گروه ­ها از نظر بالینی اهمیت نداشت. بر اساس مطالعه حاضر، به نظر نمی رسد نیاز به تغییر پروتکل بی­ حسی نخاعی مخصوص بیماران مبتلا به کم­ کاری تیروئید وجود داشته باشد.

Keywords:

بی­ حسی نخاعی , تغییرات همودینامیک , تیروئید , سزارین , کم کاری تیروئید