اثر کاربرد محلول های گوگرد دار یا آنزیمی برای استخراج و شناسایی آنتوسیانین گلبرگ های زعفران و مقایسه آن ها با روش استحصال الکلی

در تحقیق حاضر، پس از تهیه محلول های جداگانه گلبرگ زعفران با متابی سولفیت سدیم (از ۱۰۰ تا ppm۲۰۰۰)، آنزیم (از ۱ تا ۱۰ درصد) و اتانول، مقدار و کیفیت آنتوسیانین در ۲۰، ۴۰، ۶۰، ۱۲۰، و ۱۸۰ دقیقه سنجش گردید. هنگامی که مقادیر متابی سولفیت سدیم و آنزیم به ترتیب به ppm۷۰۰ و ۱ درصد رسید، میزان آنتوسیانین استخراجی پس ازh ۱ به بیشینه خود و به ترتیب به mg/۱۰۰g۷۱۰ و ۶۷۰ رسید. در حالی که تجزیه پذیری آنتوسیانین در محلول های متابی سولفیت، آنزیمی، و الکلی پس ازh۳ به ترتیب به ۵/۰، ۵، و ۲۰ درصد رسید، میزان سیانیدین در آنتوسیانین روش های متابی سولفیت و یا آنزیمی بیشتر از روش اتانول بود و تغییرات آنتوسیانین های منومری و پلی مری به ترتیب به ۱، ۸، و ۱۵ درصد رسید. به همین دلیل آنتوسیانین حاصل از روش های متابی سولفیت و یا آنزیمی پایداری و خلوص رنگ (کروما) بیشتری در مقایسه با همین رنگدانه در روش الکلی داشت.

Keywords:

آنتوسیانین , آنزیم پکتینکس , پارامترهای رنگی , گلبرگ زعفران , متابی سولفیت سدیم