مقایسه عملکرد میراگر اصطکاکی پال در زلزله های نزدیک گسل و دور از گسل با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی

از حدود نیم قرن پیش زمین لرزهها را بر حسب فاصله ثبت رکورد تا گسل به دو دسته زلزلههای حوزه نزدیک و حوزه دور تقسیم کردهاند،بهطوریکه حرکتهای زمین نزدیک گسل گزارش شده در زلزلههای مهم اخیر به جهت نزدیکی فاصله محل منبع انتشار موج، دارای پالس سرعت با زمانتناوب بزرگ با تغییر شکل ماندگار زمین می باشند . این پالس سرعت در زمان شروع زلزله سبب ایجاد انرژی ورودی بالا در مدت زمان کوتاهی در سازههامیگردد. در بسیاری از مطالعات اخیر اثرات حرکت زمین نزدیک گسل روی تعدادی از سازههای مهندسی عمران مورد بررسی واقع گردیده که میتوان به- وضوح در این مطالعات اهمیت تأثیر حرکت زمین نزدیک گسل را به طور چشمگیری بر پاسخ سازهها مشاهده کرد. امروزه استفاده از سیستمهای مستهلک کننده انرژی به منظور کاهش ارتعاشات لرزهای سازهها بسیار مرسوم شده است که یکی از این سیستمهای مستهلک کننده انرژی، میراگرهای اصطکاکی است که در زمره سیستمهای کنترل غیرفعال میباشند و زمانی فعال میشوند که نیرو در آنها به تراز معین از پیش تعیین شدهای )بار لغزش بهینه( برسد. در این تحقیق به منظور بررسی تأثیر میراگر اصطکاکی پال بر پاسخ ارتعاشات لرزهای تعدادی از مدلهای سازهای بصورت دو بعدی با قاب خمشی فولادی ویژه در نرم افزار OpenSees مدلسازی شده و آنالیز تاریخچه زمانی غیرخطی به ازای بار طراحی لغزش تحت شتاب نگاشت افقی زلزلههای نزدیک گسل و دور از گسل انجام یافته و مقدار کاهش پاسخ تغییرمکان، شتاب و برش پایه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است

Keywords:

میراگراصطکاکی پال , زلزله نزدیک گسل , زلزله دور از گسل , بار لغزش بهینه , تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی