مطالعه تزئینات بارگاه امامزادگان ساری ایران با تاکید برتقسیم بندی نقوش به کاررفته در امامزاده عبدالصالح (ع)

ایران دارای هزاران بنای تاریخی است که بخش عظیمی از آن را بناهای مذهبی با ارزش مانند مساجد، حسینیه ها،تکایا، بقاع متبرکه و امامزادگان تشکیل می دهند. این ابنیه روزگاری منشا تشکیل روستاها، محلات و شهرها بوده اندو اکنون مانند ستارگانی در آسمان میراث فرهنگی کشور می درخشند. در این میان، بقاع متبرکه که در شهرها وروستاهای مختلف این سرزمین واقع شده اند، مامنی برای التیام دلهاست. بقاع متبرکه بهترین فضا و بستر جهت تداومجریان هنرهای سنتی توسط توده ی مردم علاقمند است. خانه ی دوم و بزرگتر و مقدس همه ی مردم آبادی است کهدر دل مردم جای دارد، بهترین خلاقیت های خود را نثار بقاع متبرکه می کنند. با بررسی معماری، نقوش و هنرهایبه کاررفته در این بقعه ها، می توان به لهجه ی کاربردی هنرمندان و اهالی که این فضاهای معماری را بنا کردند، پیبرد. در این پژوهش به تقسیم بندی نقوش و تزئینات بارگاه امامزادگان شهر ساری در استان مازندران پرداخته خواهد شد وبرای مطالعه ی موردی نقوش به کاررفته در امامزاده عبدالصالح (ع) این شهر بررسی می گردد.

Keywords:

بقاع متبرکه , مازندران , امامزاده عبدالصالح (ع) , نقوش , تزئینات بارگاه