اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش اضطراب امتحان و افزایش خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مدارس سمپاد با تاکید بر توسعه پایدار

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثربخشی مداخله درمان شناختی - رفتاری بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان مدارس سمپاد و افزایش خودکارآمدی تحصیلی با تاکید بر توسعه پایدار بوده است.روش: پژوهش حاضر آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل، همه دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول سمپاد شهرستان شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. در این پژوهش با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای۳۰ دانش آموز در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اضطراب امتحان TAI و خودکارآمدی تحصیلی جینک و مورگان استفاده شد و پروتکل درمان شناختی- رفتاری بر روی دانش آموزان گروه آزمایش اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته ها: براساس نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس، درمان شناختی رفتاری بر کاهش علائم اضطراب امتحان p<۰/۰۰۱ و افزایش خودکارآمدی تحصیلی p<۰/۰۰۱ اثر معناداری داشت.نتیجه گیری: با توجه به یافته حاصل شده می توان گفت که استفاده از آموزش های شناختی- رفتاری می تواند در کاهش اضطراب امتحان و افزایش خود کار آمدی تحصیلی کمک کننده باشد.

Keywords:

درمان شناختی-رفتاری , شادکامی , خودکارآمدی , اضطراب , توسعه پایدار