بررسی رابطه سبکهای مدیریت تعارض و رضایت شغلی کارکنان

امروزه صاحبنظران مدیریت براین باورند که نیروی انسانی به عنوان اصلیترین دارایی سازمانها و به عنوان مزیت رقابتی مطرح است و وجود روابط سالم مبتنی بر همکاری و همدلی بین این منابع ارزشمند از جمله مهمترین عوامل اساسیبرای موفقیت درهمه سازمانها اعم از صنعتی، اداری، خدماتی، آموزشی و مانند آنهاست. از طرف دیگر با توجه به پیچیدگی روزافزون سازمانها و تفاوت در اندیشه، نگرش و باورهای افراد، تعارض به عنوان جزء اجتناب ناپذیر زندگی سازمانی امروز مطرح است. نکته قابل توجه اینجاست که اجتنابناپذیر بودن تعارض بر منفی بودنآن نیست بلکه چه بسا اگر تعارض خوب مدیریت شود، برای سازمان مفید نیز باشد. به عبارت دیگر تعارض سکهای است که دو وجه مثبت و منفی دارد و شیوه برخورد و یا رویارویی با آن است که اثر آن را برای سازمان تعیین میکند. از اینرو بی شک توانایی مدیریت و کنترل پدیده تعارض در سازمانها از مهمترین مهارتهای مدیریت است که مدیران امروز نیازمند آن هستند. دراین مقاله سعی شده است با ارایه مفهوم تعارض، سطوح و انواع آن و رابطه آن با رضایت شغلی گامی در راستای آشنایی مدیران با این مهارت مدیریتی برداشته شود. هدف از این پژوهش بررسی رابطه سبکهای مدیریت تعارض با رضایت شغلی میباشد و سعی شده است به این سوال پاسخ داده شود که آیا بین سبکهای مدیریت تعارض و رضایت شغلی رابطهای وجود دارد؟ و کدام یک از شیوه های برخورد با تعارض موجب کاهش یا افزایش رضایت کارکنان خواهد شد.

Keywords:

سبکهای مدیریت , مدیریت تعارض , رضایت شغلی