تعمیم داده های نقطه ای تبخیر به اطلاعات ناحیه ای در مطالعات بیلان منابع آب (مطالعه موردی: حوضه آبریز دریاچه ارومیه )

در بسیاری از مطالعات و پژوهش هایی که در آن از دادههای ایستگاه های هواشناسی استفاده می شود، به دلیل کمبود ایستگاه هواشناسی در محدوده هیدرولوژیکی ، نیاز به میانیابی و بازسازی داده ها است . بعبارتی باید، به نحو مناسبی ، دادههای محدود نقطه ای ، به دادههای ناحیه ای ، تعمیم داده شود. در خصوص پارامتر تبخیر از تشت ، تعمیم یا تولید داده،عموما با استفاده از روشهای زمین آمار یا بهرهبرداری از پایگاههای دادههای جهانی بر مبنای اطلاعات ماهوارهای و یا ترکیب هر دو روش با هم ، صورت می گیرد. در این مقاله و با توجه به تجربه حاصل از برزورسانی مطالعات بیلان منابع آب در حوضه دریاچه ارومیه ، به انتقال تجربیات این مطالعات در زمینه پارامتر تبخیر پرداخته می شود. نتیجه بکارگیری روش های زمین آمار از جمله کریجینگ ، اسپیلاین و کوکریجینگ و مقایسه شاخص های خطای RMSE، MAD، MSE، MAPE و r ، نشان می دهد که روش اسپیلاین در مقایسه با دیگر روشها، با کمترین میزان شاخص خطا بهترین و مناسب ترین روش است . با توجه به پهنه بندی و ترسیم منحنی های هم میزان تبخیر در حوضه آبریز درجه ۲ ارومیه تبخیر بین حدود ۳۰۰ تا ۲۹۰۰ میلیمتر متغیر بوده که کمترین میزان تبخیر در مرکز دریاچه ارومیه و بخش هایی از شمال شرق، شرق و غرب حوضه و بیشترین میزان تبخیر نیز در جنوب غرب دریاچه ارومیه مشاهده می شود.

Keywords:

تبخیر از تشت , زمین آمار , درونیابی , شاخص خطا , منحنی هم میزان