برابریابی استراتژی های دال بر مفهوم «هرچند» و تبیین اغراض آن در نهج البلاغه

معادل ­یابی بین واژگان دو زبان از موضوعاتی است که نقش مهمی در ترجمه و انتقال معنای مورد نظر نویسنده به مخاطب دارد؛ در این روش، کلمه مورد نظر در متن مبدا شناسایی و معادل­ های به کار رفته در متن مقصد مشخص می ­شود. این پژوهش سعی دارد با روش توصیفی-تحلیلی به شناسایی، استخراج و دسته ­بندی استراتژی و ابزارهای صرفی و نحوی­ای بپردازد که در متن نهج البلاغه به کار بسته شده و می­تواند معادل حرف ربط «هرچند» در زبان فارسی باشد. تعریف قالب و ساخت نحوی، تشریح موضوعاتی که آن حروف عهده ­دار انتقال آن بودند و بیان اغراض کاربست آن حروف و نقش عهده­دار مفهوم هرچند، از مهم­ترین اهدافی است که نویسندگان مقاله حاضر در پی تحقق آن هستند. از مهم­ترین نتایج تحقیق حاضر این است: برخی از حروف به رغم اینکه در ظاهر معنای مستقلی ندارند، نقش کلیدی در القای مفهوم مورد نظر متکلم دارند معادل­ های «هرچند» در زبان فارسی تنها به دو حرف «لو» و «ان» در زبان عربی خلاصه نمی­ شود بلکه به استناد متن نهج البلاغه و با در نظر گرفتن بافت و سیاق متن، حروف دیگری از جمله لکن، الا، حرف عطف، نقش نحوی حال و صفت می ­تواند معادلی مناسب و کاربردی برای حرف ربط هرچند در زبان فارسی باشد. برخی از اغراض تنها در یک اسلوب خاص کاربرد داشته و برخی دیگر غرض مشترک داشته­ اند. با مطالعه نمونه ­های استخراج شده مشخص گردید غرض «استدراک» بیشرین بسامد را در میان اغراض بلاغی به خود اختصاص داده و تقریبا در تمامی ساختارها به کار رفته و با مفهوم حرف «هرچند» نیز سازگاری بیشتری دارد.

Keywords:

Nahj al-Balagheh , Lexical Equivalence , Word Although , Translation Strategy , Rhetorical Sciences , نهج البلاغه , معادل یابی واژگانی , واژه «هرچند» , استراتژی ترجمه , علوم بلاغی