واکاوی تشریفات حاکم بر داوری در قانون آیین دادرسی مدنی

با توجه به پیشرفت روز افزون مناسبات اقتصادی روابط تجاری بین المللی و لزوم تسریع در حل و فصل اختلافات تجاری نیاز به فراگیر شدن امر داوری بیش از پیش احساس میشود. داوری به عنوان نهادی با قدمتی بسیار که از دیر باز وجود داشته است همواره مورد توجه طرفین اختلافهایی بوده و هست که مزایای این قضاوت خصوصی آنها را ناگزیر از انتخاب آن نموده است . امتیازاتی چون سرعت ، محرمانگی ، انتخاب قاضی متخصص به اراده اصحاب دعوا، تشریفات کم . فلسفه وجودی این نهاد متمایل به کاهش تشریفات است اما تصور نظام رسیدگی بدون رعایت حداقل تشریفات که متضمن اجرای اصول حقوقی باشد امکان ناپذیر است . اصول حقوقی ای که ناظر بر رعایت حقوق طرفین دعوا است و لازمه یک دادرسی عادلانه است . بدین ترتیب علیرغم ماهیت داوری که آیین دادرسی را ساده می طلبد رعایت حداقل های لازم ضروری است . تشریفات رسیدگی آن دسته از مقررات شکلی و تکمیلی اند که طرفین با تراضی یکدیگر و با درج در موافقتنامه داوری میتوانند خلاف این تشریفات را در رسیدگی به دعوی از داور بخواهند با این وجود برخی از تشریفات دادرسی هستند که ضمانت اجرای آن مانند ضمانت اجرای عدم رعایت اصول دادرسی میباشد و موجبات بطلان رای داور را فراهم میکند. در نوشتار حاضر به بررسی تشریفات حاکم بر داوری در قانون آیین دادرسی مدنی پرداخته شد.

Keywords:

داوری , آیین دادرسی , داور , اصحاب دعوا