مروری کوتاه بر بررسی های مورفومتریک برخی از گونه های بادام

انتخاب یک اکوتیپ مناسب از نظر خصوصیات مورفومتریک و رشدی می تواند روش موثری برای گسترش آن گیاه مورد نظر باشد. تجزیه و تحلیل مورفومتریک بین گونه هایی که شباهت مورفولوژیک بالایی دارند ابزار کارآمدی است . به طور معمول، شناسایی و تشخیص گونه های جنس بادام (Amygdalus or Prunus) بر اساس صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی انجام می شود. خصوصیاتی مثل خار، طول دمبرگ، شکل پهنک برگ، اندازه و وجود کرک روی برگ و میوه، شکل و رنگ اندام های زایشی برای شناسایی این بادامها مورد استفاده قرار گرفته اند. تنوع در ژنوتیپ های بادام به این دلیل است که ژنوتیپ های وحشی بادام نیز همانند اغلب ارقام آن خود ناسازگار هستند و گرده افشانی و لقاح آزاد بین و داخل گونه ها امکا ن پذیر است . اسپاچ (۱۸۴۳) گونه های بادام را در پنج بخش که ۲۲ گونه را در بر می گیرند طبقه بندی کرد. این بخش ها شامل ، Lycioides، Spartioides، Euamygdalus، Leptopos و Chamaeamygdalus بودند. این طبقه بندی توسط محققین دیگر هم مورداستفاده قرار گرفته است . بر اساس طبقه بندی کلاسیک ، جنس بادام (Amygdalus or Prunus) به دو زیرجنس subgen. Amygdalus و subgen. Dodecandra تقسیم می شود. تفاوت این دو زیر جنس بر مبنای داشتن یا نداشتن خار فراوان است . اما در بررسی های Vafadar و همکاران (۲۰۱۴) که بر مبنای دادههای مولکولی است ، این طبقه بندی تایید نمی شود.

Keywords:

تنوع ژنتیکی , Prunus , سیستماتیک , Amygdalus