یادگیری مشتقات پایداری و کنترل هواپیمای بال بالا با استفاده از برآوردگر حداقل مربعات

یادگیری مدل پرواز برای یک وسیله نقلیه هوا یی باسرنشین شامل تخمین پارامترهای پایداری و کنترل، از داده های پرواز است. یک رو یکرد پارامتر یک شامل تکنیک های حوزه زمان مانند روش های حداقل مربعات برای انجام این کار انجام شده است. از میان روش های مختلف خطی برای برآورد پارامترهای مدل، روش حداقل مربعات به عنوان پرکاربردترین و غالب ترین روش شناخته شده است که در این مقاله استفاده شده است. مزیت این رویکرد این است که می توان دانش قبلی در مورد ساختار پارامترسازی را در فرمول تخمین گنجاند. اگر دانش قبلی صحیح باشد، خطای تخمین پارامتری از هر روش دیگر غیرپارامتری بهتر عمل خواهد کرد. این مقاله نسبت به تخمین ضرایب کنترلی یک هواپیمای بال بالا با استفاده از تخمین حداقل مربعات ارائه می کند. در این پژوهش برای نخستین بار بر روی هواپیمای تک موتوره و بال بالا در حالت های مختلف پروازی وسیله پرنده اعم از: بلندشدن، نشستن، صعود، نزول، گردش سریع، واماندگی و مانورهای مشابه، با بهره گیری از داده های پاسخ زمانی و فرکانسی مبتنی بر آزمایش های پروازی ارائه می شود. دلیل استفاده ما از این هواپیما بال بالابودن این وسیله پرنده است که باعث همبستگی متقابل میان محورهای فراز و گردش هواپیما است که آن را به چالشی برای شناسایی سیستم تبدیل می کند. در این مقاله یک روش نمونه گیری برای جمع آوری اطلاعات در مورد همبستگی های خروجی انجام شده است. این کار باعث می شود یادگیری مدل از مجموعه داده ها با ابعاد بزرگ قابل انجام و مقایسه پذیر باشد. درنهایت، روش توضیح داده شده در این مقاله در دو آزمایش با استفاده از داده های پرواز واقعی از هواپیمای بال بالا نشان داده شد.