صبر و توکل در مثنوی های عطار(مصیبت نامه، منطق الطیر ، الهی نامه)

صبر از مفاهیم و فضیلت های مهم دینی و یکی از مقامات هفت گانه طریقت است که در میان صوفیه و عرفا نیز از ارزشی والا برخوردار است. صبر که حبس نفس و استقامت در مقابله با دشواری هاست پنجمین مقام است که سالک باید با ریاضت و مجاهده آن را به دست آورد و چون شرط های آن را به جا آورد به مقام توکل می رسد، به همین جهت این مقام از اهم واجبات در سیر و سلوک بوده، عامل هر تکاملی در زندگی فردی و اجتماعی بشر به شمار می آیند و خداوند در آیات متعددی از قرآن کریم به کرات درباره این مقام صحبت کرده، انسان را در اوضاع و احوال گوناگون به داشتن صبر فرا خوانده است، در مثنوی های عطار نیز آنچه جلب نظر می کند دعوت شاعر و توجه وی به صبر در مسیر سیر و سلوک و رفتن به سوی حق است. وی معتقد است انسان با صبر و توکل بر خداوند می تواند تقوی الهی را کسب کند. در این پژوهش سعی بر آن است که با مطالعه مثنوی های عطار( مصیبت نامه، منطق الطیر، الهی نامه) اهمیت و نقش صبر در مسیر رسیدن به قرب الهی از دید این شاعر و عارف بزرگ تبیین و تحلیل گردد.

Keywords:

الهی نامه , صبر , عطار , مقام , منطق الطیر , مصیبت نامه