تاثیر تعامل والد -فرزند بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر دامغان

هدف از پژوهش حاضر تعیین اهمیت تعامل والد-فرزند وسبک های فرزند پروری در دانش آموزان دهم ویازدهم متوسطه دوم شهر دامغان بودهاست.جامعه پژوهشی شامل همه دانش آموزان پسر دهم ویازدهم دوره متوسطه دوم شهر دامغان به تعداد ۷۵۰ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بوده ،که از این میان ۲۵۴ نفر با بهره گیری فرمول مورگان به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای یک مرحله ای انتخاب شده اند.وبهپرسشنامه مقیاس رابطه والد –فرزند (فاین وهمکاران ، ۱۹۸۳) پاسخ داده اند.نتایج این پژوهش به این شکل بود،که ضرایب همبستگی میان ابعادتعامل والد –فرزند وپیشرفت تحصیلی نشان داد که عاطفه مثبت مادر ،ارتباط یا گفت وشنود وهمانند سازی مادر، همبستگی مثبت ومعنادار باپیشرفت تحصیلی دارند.درحالی که آزردگی /سردرگرمی نقش، همبستگی منفی ومعنادار با پیشرفت تحصیلی دارد. همچنین،عاطفه مثبت پدر،ارتباط یا گفت وشنود ومشارکت پدر ،همبستگی مثبت ومعنادار با پیشرفت تحصیلی دارند ،اما ،خشم پدر همبستگی منفی ومعنادار با پیشرفتتحصیلی دارد.

Keywords:

سبک های فرزند پروری , تعامل والد –فرزندی , پیشرفت تحصیلی