ابعاد سلامت معنوی از دیدگاه علوی

سلامت معنوی یکی از ابعاد چهارگانه سلامت در انسان است که سازمان حهانی بهداشت آن را در کنار ابعاد جسمی، روانی و اجتماعی قرار داده است. اما تعریف آن بر اساس ارزش های فردی و اجتماعی و رویکردهای مذهبی متفاوت و ناقص بیان شده است. بی توجهی به سلامت معنوی سبب بروز بیماری های جسمی و روانی و اجتماعی می گردد که ناشی از احساس پوچی است. از سوی دیگر مطالعات متعددی نشان می دهد که پرداختن به امور معنوی در پیشگیری و درمان بیماری ها و کنترل علائم بیماری و درد موثر است. تاثیر سلامتی معنوی بر سایر ابعاد سلامتی با رویکرد سایکونوروفیزیولوژیک قابل بررسی است. از آنجا که سلامتی معنوی به ابعاد غیر جسمانی می پردازد لازم است که از دیدگاه منبع وحی و در کلام پیشوایان معصوم (ع) به آن پرداخته شود، به گونه ای که رفتارهای اختیاری انسان متناسب با نسبت به خدا، فرد، جامعه و طبیعت به درستی ظهور پیدا کند و موجب تعالی افراد جامعه گردد. در دین اسلام و در کلام امام علی (ع ) نیز به سلامت معنوی و ابعاد آن اشاره شده است. در نهج البلاغه معیار های سلامت معنوی به صور مختلف مورد اشاره قرار گرفته است که از میان آنها می توان به گشاده رویی با مردم ، دوری از خشم و غضب و نیز بخشش و عفو دیگران، پیشی گرفتن در کارهای نیک، انفاق، تقوا و ترس از خدا را نام برد که ایشان مورد آخر را داروی بیماری های دل، روشنایی قلب ها، درمان درد های بدن ها، مرهم زخم جان ها، پاک کننده پلیدی های ارواح و روشنایی بخش تاریکی چشم ها، و امنیت در نا آررامی ها، و روشن کننده تاریکی می داند و همچنین در نامه همام ویژگی های افراد پرهیزگار را به طور مفصل بیان می کنند حضرت علی (ع) در نامه خود به امام حسن (ع) اشاره می کنند که تقوا سبب سلامتی است.

Keywords:

حضرت علی(ع) , سلامت معنوی , نهج البلاغه