القای پاسخهای ایمنی اختصاصی در موشهای تلقیح شده با پلاسمید یوکاریوتی بیان کننده اپیتوپ G۱ از ویروس تب بی دوام گاوی
Publish place: Journal of agricultural biotechnology، Vol: 15، Issue: 2
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 128
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOAGK-15-2_003
تاریخ نمایه سازی: 27 خرداد 1402
Abstract:
هدف: تب بی دوام گاوی (BEF) یک بیماری ویروسی قابل انتقال توسط بندپایان در گاو و گاومیش آبی است که موجب بروز خسارات اقتصادی و تجاری قابل توجهی بر صنعت دامپروری میگردد. گلیکوپروتئین G از ویروس تب بیدوام گاوی (BEFV) به عنوان یک کاندیدای احتمالی جهت تولید واکسنهای نوترکیب در برابر این بیماری شناخته شده است. هدف از این مطالعه، بررسی ایمنیزایی یک پلاسمید یوکاریوتی بیان کننده اپیتوپ G۱ از ژن گلیکوپروتئین G ویروس تب بیدوام گاوی به عنوان یک واکسن DNA احتمالی در موش بود. مواد و روش ها: ابتدا پلاسمید یوکاریوتی بیان کننده اپیتوپ G۱ تحت عنوان pEGFPN۱-G۱ ساخته شد. پس از انتقال سازه نوترکیب pEGFPN۱-G۱ به سلولهای جنینی کلیه انسان (HEK ۲۹۳)، بیان پروتئین G۱ با استفاده از روش ایمونوفلورسنس غیر مستقیم (IFA) تایید شد. سپس به منظور انجام آزمایشهای ایمنیزایی، موشهای ماده با سن شش تا هشت هفته در چهار گروه پنج تایی، سه مرتبه و به صورت داخل عضلانی با سازه نوترکیب pEGFPN۱-G۱، واکسن تجاری تب بی دوام گاوی، پلاسمید pEGFP-N۱ و بافر PBS ۱X با فواصل زمانی دو هفتهای مورد تلقیح قرار گرفتند. ۱۴ روز پس از آخرین تزریق، حیوانات خونگیری شدند و سرم آنها به منظور بررسی تولید آنتیبادیهای اختصاصی علیه پروتئین G۱ در آزمایشهای ایمونوبلات، الایزا (ELISA) و خنثی سازی ویروس (VN) مورد استفاده قرار گرفت. مقادیر چگالی نوری تمامی نمونههای سرمی بدست آمده از آزمایش الایزا در قالب یک طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار با استفاده از نرم افزار SAS مورد آنالیز آماری قرار گرفت. نتایج: نتایج آزمایشهای ایمونوبلات و آنالیز آماری نمونههای سرمی بدست آمده از آزمایش الایزا نشان دادند که سازه نوترکیب pEGFPN۱-G۱ توانست موجب القای ایمنی و تولید آنتیبادی اختصاصی علیه آنتیژن G۱ در موشها شود. با این حال، سرم موشهای تلقیح شده با این پلاسمید نتوانست ویروس تب بی دوام گاوی در حال تکثیر را خنثی کند. نتیجه گیری: از آنجایی که سازه نوترکیب pEGFPN۱-G۱ توانایی تولید آنتیبادیهای اختصاصی علیه آنتی ژن G۱ از ویروس تب بی دوام گاوی را در مدل حیوانی داشت، نتایج این مطالعه میتواند گامی در جهت توسعه واکسنهای نوین برای بیماری تب بی دوام گاوی در آینده باشد.
Keywords:
Authors
رضا پسندیده
Assistant Professor of Iranian Shrimp Research Center (ISRC), Iran. Bushehr
مسعودرضا صیفی آباد شاپوری
استاد گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
محمد تقی نصیری
استاد گروه علوم دامی، دانشکده علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، اهواز، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :