ارتقاء و اصلاح فرایندهای رایج در بازشناسی نوری حروف متون فارسی با بکارگیری ویژگی های خط فارسی و الگوریتم انتقال فضا

از آنجا که فن­آوری بازشناسی نوری حروف اصالتا بر پایه ویژگی های خطی لاتین بنا شده است، تقریبا کلیه الگوریتم ها و مراحل مورد استفاده در نظام های رایج بازشناسی حروف فارسی نیز بر اساس همان ساختار و ویژگی های خطوط لاتین گسترش یافته اند. بکارگیری ابزار و ویژگی های خطوط لاتین در طراحی نظام های فارسی محور، نه تنها در نهایت به انجام بازشناسی صحیح حروف فارسی منجر نگردیده است، بلکه باعث سردرگمی همزمان نرم افزار و کاربر فارسی زبان نیز شده است. از اینرو، در اینجا، پس از مقدمه ای کوتاه پیرامون اهمیت خط و زبان در حوزه فن آوری اطلاعات به سیر تحول خط فارسی در دوره های مختلف و شرح ویژگی های این خط و تفاوت های آن با خطوط دیگر پرداخته شده است و عناصر شکلی این خط، با توجه به کاربرد و اهمیت آنها در تعامل کاربر با نرم افزارهای بازشناسی نوری متون فارسی، طیقه بندی گردیده است. در این بخش، با توصیف و تحلیل مراحل بازشناسی حروف بر اساس ویژگی های خط فارسی و شرح تفاوتهای آن با گونه های لاتین محور موجود، چهره ای متفاوت از دستگاه خط فارسی به هنگام کار با رایانه ها و به ویژه در سیستم های بازشناسی نوری حروف عرضه می شود بطوری که مخاطب عملا قابلیت و ظرفیت های دستگاه خط فارسی در هماوردی با دستگاه ساده خط لاتین را مشاهده خواهد نمود. با اتکا به همین ویژگی ها، در جهت ارتقاء و اصلاح الگوریتم های رایج در بازشناسی نوری حروف فارسی، تسهیل بکارگیری الگوها، و تعدیل حجم پایگاه داده ها، از فرایند انتقال هندسی فضای دو بعدی به تک بعدی نیز بهره جسته ایم.

Keywords:

Optical character recognition , OCR , Computational linguistics , Scribal features , Persian writing system , بازشناسی نوری حروف , ا.سی.آر , الگوریتم انتقال فضا نظام , نگارشی زبان فارسی , ویژگی های خطی فارسی