نقش ناگویی هیجانی، نشخوار ذهنی و عدم تحمل ابهام بر واکنش روانی افراددر معرض کرونا: مقاله مروری

بیماری کووید-۱۹یکسری اضطرارهایی را در حوزه بهداشت و جامعه ایجاد کرد که این موضوع می تواند بدلیل مورد تهدید قرار گرفتن آزادی و اختیار فرد، واکنش روانیهای مختلفی را در افراد بروز دهد. هدف از این پژوهش رهنمون ساختن توجه متخصصان سلامت و روانشناسی به موضوع واکنش روانی کرونا و پیامدهای روانشناختی آن بر سلامت افراد بوده است . در این میان وجود سه ویژگی ناگویی هیجانی، نشخوارذهنی و عدم تحمل ابهام در افراد در معرض کرونا، میتواند بر واکنش روانی آنها در برابر کرونا تاثیر بگذارد. دراین پژوهش مروری، از مقالات چاپ شده در مجلات فارسی و انگلیسی موجود در پایگاه های اطلاعاتیgoogleScholar، ProQuest، Pubmed، Elsevier، ISI، Scopus، Medex ، Direct Science، Springer و مرتبط با چندسال اخیر استفاده شد. جستجوی مقالات با استفاده از واژه های کلیدی؛ ناگویی هیجانی، نشخوارذهنی و عدم تحمل ابهام و واکنش روانی به کرونا؛ معادلهای لاتین آنها؛Psychological Reaction، rumination ،Covid-۱۹،ce of Intoleran Uncertainty،Alexithymia انجام گرفت. فرایند انتخاب مقالات بر اساس این راهبرد انجام شد و در نهایت پس از غربالگری عنوان و چکیده، مواد و روشها و نتایج و پس از مطالعه و بررسی متن کامل،۳۵ مقاله واجد معیارهای ورود به مقاله شناخته شدند. یافته ها نشان داد بین ناگویی هیجانی، نشخوار ذهنی و عدم تحمل ابهام با واکنش روانی افراد رابطه وجود دارد. نتیجه گیری: ناگویی هیجانی، نشخوار ذهنی و عدم تحمل ابهام در در ایام کرونا، باعث افزایش واکنش روانی افراد در برابر کرونا می شود. در نهایت، پیشنهاد میشود با یکسری آموزشها در جهت کاهش ناگویی هیجانی، نشخوارذهنی و عدم تحمل ابهام می توان واکنش روانی آنها رادر برابر کرونا کاهش داد.

Keywords:

ناگویی هیجانی , نشخوارذهنی و عدم تحمل ابهام و واکنش روانی به کرونا.