اندازه گیری عملکرد سازمانی به مثابه ابزار برنامه ریزی و بهینه کاوی در آموزش و پرورش

مطالعه حاضر به منظور تعیین کارآیی نسبی واحدهای اداری آموزش و پرورش استان زنجان با استفاده از تکنیک تحلیل پوششی داده ها(DEA) صورت پذیرفته است. این مطالعه از یک رویکرد کمی بهره برده، به لحاظ روش، توصیفی-مقطعی بوده و برای پاسخگویی به سئوال های پژوهش از ابزار بررسی اسناد و مدارک اداری استفاده شده است. برای تعیین کارآیی، ابتدا با استفاده از پرسشنامه، نظرات خبرگان در خصوص متغیرهای ورودی و خروجی دریافت شد و سپس با استفاده از روش Borda به تعیین و انتخاب این متغیرها اقدام شد. با استفاده از مدلCCR خروجی محور، از تعداد ۱۴اداره آموزش و پرورش یک اداره کارآ و بقیه ناکارآ و با استفاده از مدل BCC خروجی محور، تعداد ۳ اداره به عنوان کارآ معرفی شدند. به منظور استفاده از نتایج مطالعه در برنامه ریزی و بهینه کاوی، مقادیر بهینه هر متغیر به تفکیک ادارات آموزش و پرورش ارائه شد تا از این مقادیر برای هدفگذاری و برنامه ریزی استفاده شود. در پایان به وسیله مدل اندرسون-پترسون به رتبه بندی ادارات آموزش و پرورش از لحاظ میزان کارآیی مبادرت شد.

Keywords:

کارآیی , اندازه گیری عملکرد سازمانی , بهینه کاوی , برنامه ریزی آموزش و پرورش